Van de gebaande paden: Winnie doet aan trailrunning

“Lekker crossen door de bossen, dat is zoveel leuker dan rechttoe rechtaan over asfalt rennen,” vertelt Winnie enthousiast. Op haar Instagram deelt ze filmpjes waar het plezier in trailrunnen vanaf spat. “Als ik door de natuur loop, geniet ik van alles wat ik onderweg zie. Het liefst loop ik over single tracks - smalle weggetjes - en soms, wanneer het is toegestaan, ga ik helemaal off road: door een weiland of dwars door het bos. Als ik heel licht loop, merken de hertjes me niet eens op. Het is zo leuk om keihard een berg af te knallen en het daarna weer even rustiger aan te doen.”

Winnie zoekt graag wat extra uitdaging op: “Ik klim onderweg in een boom, of loop door een riviertje, zodat ik natte voeten krijg. Dat is echt spelen voor mij. Onderweg ben je overgeleverd aan de natuur: die is in ieder seizoen anders. Het kan zomaar gaan regenen of weer zonnig worden. Het trailrunnen brengt me enorm veel vrijheid en plezier. Het gaat niet om tijden of prestaties. Instagram gebruik ik als een soort hardloopdagboek: met mooie foto’s en filmpjes houd ik mijn avonturen bij. Als ik die achteraf terugkijk, kan ik precies het gevoel van dat moment weer oproepen.”

Zelfvoorzienend

In het weekend loopt Winnie regelmatig een tocht, het liefst samen met haar loopmaatje. “Ik ben echt een gezelschapsloper: ik vind het heerlijk om onderweg te kletsen, ervaringen te delen. Van tevoren zoeken we een mooi natuurgebied uit, zoals de Veluwe, of de stuwwalleen bij Oosterbeek. Het liefst ontdek ik een nieuw gebied. Via een website zet ik de route uit, meestal tussen de 20 en 30 kilometer en exporteer die naar mijn horloge. Zo hebben we geen bordjes of telefoon nodig. We doen dan een paar uur over zo’n tocht, afhankelijk van het terrein.

Ik neem altijd een speciaal rugzakje mee met spullen voor onderweg: water, een regenjasje, eten, een hoofdlamp en een noodpakketje met een fluitje, snelverband en foliedeken. Daar moet ik het onderweg mee doen, dus tijdens mijn tocht ben ik eigenlijk zelfvoorzienend. Dat geeft een enorm gevoel van vrijheid. Ik heb dan het gevoel dat ik echt helemaal weg van alles ben.”

Is ze niet bang om onderweg ergens te stranden? “Ik neem mijn telefoon altijd opgeladen mee en denk ook goed na over wat ik verder meeneem. In Nederland is niet echt wildernis, maar als je valt, kan het wel even duren voordat er iemand bij je is. Daarom loop ik ook het liefst samen met een loopmaatje. Toen hij geblesseerd was, baalde ik daar wel van.”

De tochten zijn soms lastig te plannen: Winnie heeft twee jonge kinderen en haar man is piloot. “Hij heeft ook zijn hobby’s en dan is soms zoeken naar een moment waarop ik kan lopen. Als hij weg is probeer ik thuis te trainen: vooral mijn bovenlichaam, zodat dat ook sterk blijft. Goede trailrunners zijn niet graatmager: je moet in je hele lichaam genoeg kracht hebben om obstakels te kunnen overwinnen.”

“Het lichaam is zo’n perfect apparaat. Toen ik met hardlopen begon, had ik best talent, maar raakte steeds geblesseerd. Op een gegeven moment las ik over barefoot schoenen; dat zijn een soort dunne voetvormige pantoffels. Ik ging op onverharde paden lopen en toen lukte het weer om te rennen. Op dunne schoenen voel je de ondergrond: zand, stenen, boomwortels, of het warm is of koud … daardoor voelt het lopen veel intenser. Dempende schoenen zijn eigenlijk helemaal niet nodig voor gezonde voeten. Je voeten zijn gemaakt om te lopen, dat kunnen ze prima uit zichzelf. De meesten van ons zijn het echter verleerd.” Voor Winnie zijn barefoot schoenen onlosmakelijk verbonden aan trailrunning: “Ik heb er nu zelfs mijn werk van gemaakt en doe er onderzoek naar aan de Universiteit Twente.”

Trailrunnen in Zwitserland

Als het om trailrunning gaat, heeft Winnie nog een grote droom. “Het lijkt me heel gaaf om in de bergen te lopen: de steile paadjes, vergezichten, rollende stenen… ik houd wel van het extreme. Dat je dan op een smal paadje over een bergkam loopt, dat lijkt me echt fantastisch. Volgend jaar ga ik meedoen met de Eiger-trail in Zwitserland, dat is 51 kilometer door de bergen. Dit jaar wilde ik al meedoen, maar dat lukte toen niet in combinatie met mijn gezin. Volgend jaar hoop ik het echt te gaan doen! Ik wil me in Nederland voorbereiden door veel ‘hill-reps’ te doen. Je probeert dan zoveel mogelijk hoogtemeters te maken in een korte afstand om daarmee het lopen in de bergen enigszins na te bootsen.”

Tips om trailrunning zelf eens te proberen

• Trailrunning gaat niet om snelheid. Zie het als een combinatie van hardlopen, wandelen en mooie gebieden ontdekken.
• Zoek eens een mooie wandelroute die over onverharde paden gaat, trek je hardloopschoenen aan en leg deze al rennend en wandelend af.
• Als je het leuk vindt kun je onderweg wat obstakels opzoeken, zoals boomwortels, heuveltjes of een stukje dwars door het bos.
• Je hebt niet meteen een rugzak met spullen nodig, dat komt later pas. Een fles water of drinkgordel kan wel handig zijn.
• Op mudsweattrails.nl zijn diverse tochten te bekijken en te downloaden.
• De smaak te pakken? Dan is het leuk om eens mee te doen aan een beginnerstrail of een clinic. Het platform Mudsweattrails organiseert er verschillende.
• Geïnteresseerd in het lopen op barefoot schoenen? Kijk voor meer informatie eens op www.barefootandmore.nl.
• Kijk voor meer trailruninspiratie op Winnie’s Instagram: @run.free.winnie.
   

Fotocredits: de foto's zijn gemaakt door Winnie zelf en door Rick Moezelaar.