Onthoofding

Ik moet voorzichtig zijn: de berichten zijn nog vers, soms blijkt de gang van zaken bij dit soort verschrikkelijk nieuws net weer anders dan aanvankelijk gedacht. Maar toch: het heeft er alle schijn dat er opnieuw een radicale moslim heeft toegeslagen. Volgens de burgemeester van Nice werd er ‘Allahoe Akbar’ geroepen tijdens het moorden. De slachtoffers zijn dit keer geen docent maatschappijleer, zoals twee weken geleden, maar vermoedelijk twee bezoekers van een kerk, een oudere man en vrouw. En mogelijk de koster.

Eerlijk gezegd dacht ik tot voor kort dat het beter ging: er waren minder verhalen over aanslagen, uitreizigers en moorden dan enkele jaren geleden. Toen ik dat pas tegen Ahmed Marcouch, de burgemeester van Arnhem, zei, waarschuwde hij me al: dat is niet zo, onder de oppervlakte gaat de radicalisering van sommigen gewoon door.

Het gaat dus niet beter. Het heeft er alle schijn van dat er door de daders ‘gericht’ wordt onthoofd: een docent maatschappijleer die de vrijheid van meningsuiting uitlegt, onschuldige bezoekers die op het verkeerde moment op de verkeerde plaats waren: de kerk.

Wat moeten we ermee aan? Wat kunnen we ertegen doen? De islam verbieden, zoals Geert Wilders wil? Lijkt me niet. Het is onmogelijk, maar ook echt onwenselijk: de vrijheden inperken, zoals de vrijheid van godsdienst, is nou juist wat je niet moet doen. Verreweg de meeste moslims zijn net zo ontzet over de onthoofdingen als u en ik. Salafistische organisaties verbieden? Dat is in Nederland onderzocht, door het vorige kabinet, maar daarvan werd gezegd: het voegt niks toe. Misschien toch nog eens naar kijken.

Helaas is er geen simpele oplossing; het zal een optelsom van stappen moeten zijn: de geheime diensten alle bevoegdheden geven die ze nodig hebben om jihadisten op te sporen, radicale boodschappen verwijderen van internet en uit de moskee, sociaaleconomische omstandigheden verbeteren, elkaar aanspreken (en desnoods verklikken) als je radicalisering waarneemt.

En ook: niet wegkijken. Niet buigen. Niet bang worden. Doorgaan met leven, doorgaan met naar de kerk gaan. Doorgaan met de vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van godsdienst verdedigen.

Als we echt geloven dat het Licht het wint van het duister, dan zal ook de vrijheid het winnen van de dwang.