'Ik weet dat je vaak denkt dat je het wel zonder die kerk kunt'

Ik weet dat je een druk leven hebt, dat je duizend en één dingen combineert, dat je hard moet werken voor de kost, en dat de wereld hard is.

Ik weet dat de kerk allang niet meer de vragen stelt waar jij mee leeft, laat staan dat ze die beantwoordt. En dat je het gek vindt dat de kerk moeilijk doet over dingen waar jij allang niet meer over nadenkt.

Ik weet dat je soms denkt: was het maar allemaal zoals vroeger, toen ik nog helder wist wat ik wel en niet geloofde.

Ik weet dat je vaak denkt dat je het wel zonder die kerk kunt.

Maar luister: Waar vind je nog een plek waar mensen van allerlei generaties samenkomen? Waar ontmoet je nog anders-gestemden? Waar hoor je nog woorden van de overkant? Waar kun je op terugvallen als alles onder je voeten vandaan geveegd wordt? Waar vind je nog oefenplekken van liefde, vergeving en genade?

Die goeie oude kerk is zo’n plek! Propvol mooie schatten aan godsdienstoefeningen, liederen, gebeden. Ik weet dat je denkt: hoe breng ik dan commitment op voor nóg een club erbij in m’n leven? Maar ga eens na wat je sowieso moet doen in je leven: eten, ontmoeten, vieren, bezinnen, stilstaan… En gooi een romige mix van die dingen dan in je zondagochtend of -middag. In je kerk. Het zou zomaar tóch weer kunnen werken… Mits je natuurlijk wel de vrijheid krijgt van de bazen in je kerk om je inbreng te mogen hebben.

En weet je: ze kunnen je maar beter wat laten experimenteren, want over twintig jaar zijn de kaarten geschud en ligt het spel er heel anders voor. Met wellicht jou als spelverdeler…

En als dit nou allemaal niet werkt voor je: ga terug naar de basis. Doe eens gek. Doe een Alpha-cursus. Ga wekelijks bidden in een klooster. Richt een eet- en praatgroep op.

Zingevingsvragen zijn er altijd. Overal. Bij iedereen. Zeker nu de wereld op z’n kop staat.

Maak een soort voorportaal waar kerkse dingen in zitten en kijk dan of je wellicht mettertijd ineens beseft: ‘Verrek, dit lijkt wel verdacht veel op een kerk!’