Column Elbert: Liedjes schrijven met Elly Zuiderveld

De reis brengt me vandaag in Drenthe, bij Elly en Rikkert thuis. Want over die zoektocht moet maar eens een liedje ontstaan. Ik heb afgesproken om met Elly samen teksten te schrijven. We zitten aan tafel. We peinzen over zinnen en zoeken naar woorden. Met Elly is het leuk schrijven. Ze put uit zo veel jaar ervaring. En bovendien krijg je linzensoep als lunch.

Het idee? Met de Nederlandstalige tak van mijn band, Trinity Wereldwijd, gaan we dit seizoen op schoolreis. Maar wat als we nou eens als land op schoolreis zouden gaan, als leerlingen van de school van het leven, op zoek naar Nederland?

Want dat er heel wat lessen te leren zijn, is wel zeker. Elly en ik gniffelen om de vondst dat onze landnaam met ‘nee’ begint. “Ze zeggen toch dat namen bepalend zijn? Is dat niet een eerste les, dat we eens kunnen beginnen met wat meer ‘ja’?”

“En als het op sturen aankomt”, ga ik verder. “Gaan we nou links, rechts of rechtdoor?” Elly zingt: “Vraag het de chauffeur, daar is-ie voor!”

Een nieuwe tekst is geboren. Maar Elly en ik peinzen verder. Want het is een heel gekwebbel en gebekvecht in ons kleine kikkerlandje. We worstelen en komen boven, maar waar streven we dan naar? Als we niet oppassen, gaan we Babel achterna: hoger, meer, ieder voor zich. Hoe moeten we elkaar nog verstaan in deze Babylonische spraakverwarring?

“Al kunnen we elkaar soms niet verstaan…” probeert Elly hoopvol.
“Er is één taal die iedereen kan spreken”, vul ik aan. “Mits je je hart niet dichtstopt met welvaart of laat verharden door haar.”
“Maar dit is wel de weg”, houdt Elly vol.
“Maar Gods liefdestaal beheers je niet vanzelf”, peins ik. “Begint het niet bij woordjes stampen en zinnen nazeggen?”
“Woordjes en zinnen uit liedjes, bijvoorbeeld.”

En met die woorden zingen, schrijven en denken Elly en ik verder, op weg naar het Ja-land van morgen.