Voor jou wordt het beter

Pal naast het de toeristische trekpleister in de vorm van een gorillabos, liggen de uitgestrekte theeplantages en kleine, eenvoudige dorpjes. Mensen leven van de opbrengst van hun moestuin. Met dat wat ze kunnen verkopen op de markt, kopen ze zout en zeep.

Ik ben voor Metterdaad in Rwanda. Ik ontmoet 4 jongeren, die tot voor kort een heel ander leven hadden.

Zoals Chris (24). Hij vluchtte als wees van Burundi naar Rwanda. Zijn ouders overleden allebei aan kanker. Hij herinnert zich nog dat zijn moeder altijd in de keuken stond. Ook al hadden ze het zelf niet breed: iedereen mocht blijven eten. Vooral kinderen die honger hadden en dreigden ondervoed te raken. 

Ook in het gezin van Angel was er vaak maar een maaltijd per dag. Doorleren was geen optie, omdat een opleiding veel te duur was. Angel werkte als landarbeider om wat geld voor haar gezin te verdienen. Maar het betaalde slecht en maakte Angel afhankelijk van anderen.

Tóch een opleiding

De 4 jongeren die ik met mijn camera mag volgen, hebben iets gemeen. Ze kregen de kans om tóch een opleiding te volgen. Die kans pakten ze met beiden handen aan. Daardoor durfden ze weer te dromen.

Net als zijn moeder, wil Chris nu altijd in de keuken staan. Zijn droom is om een internationale chef te worden. Door een handel in tofu te beginnen – een simpele, maar gezonde vleesvervanger – wil Chris ondervoeding bij kinderen aanpakken. Het werk van zijn moeder zet hij voort. 

En dan Angel. In 3 maanden tijd leerde ze heel goed naaien. Ze investeerde haar geld in stoffen en ontwierp haar eigen kinderkledinglijn. Want ze wil haar broertjes, zusjes en zoontje een betere jeugd geven dan zij zelf heeft gehad.

Iets doorgeven

Deze jongeren zijn vastbesloten om iets aan de volgende generatie door te geven. En ik weet: er staan nog veel meer jongeren te popelen om hun talenten te gebruiken. Hun dromen te verwezenlijken. Om daarmee tot zegen te zijn voor hun omgeving.

Droom jij mee?