Tranen aan de telefoon
27 februari 2023 · 15:02
Update: 27 februari 2023 · 15:00
Aan het einde van een draaidag in Bishkek, hoofdstad van Kirgizië, bel ik de redactie in Nederland op om verslag uit te brengen. Gewoonlijk vertel ik kort en zakelijk wie ik heb ontmoet, wat er is gefilmd en bespreken we samen het filmplan voor de komende dagen.
Misdaden
Ik begin te vertellen over Ilya die ik vandaag ontmoette. Hij is even oud als ik. Een Russische oorlogsveteraan die rusteloos door de koude straten van Bishkek zwerft, opgejaagd door de gruwelijke herinneringen van de oorlog in Grozny, Tsjetsjenië die hij nooit meer kan vergeten. De misdaden die hij daar heeft begaan wil hij niet met mij delen. Wel weet hij dat ze erg genoeg zijn om nooit vergeven te worden.
Onprofessioneel
En tijdens het gesprek met mijn collega’s schiet ik opeens vol. Ik schaam mij een beetje. Dit is me nog niet eerder gebeurt. Is dit onprofessioneel? Rustig wachten ze af tot ik woorden vind om uit te leggen waarom ik zo ben geraakt.
Koude winterdagen
Ilya wil een beter mens worden. Overal waar hij komt geeft hij liefde en aandacht aan andere zwervers. Ilya deelt zijn soep met ze, maakt ze vrolijk met grapjes of complimenten of veegt de koude sneeuw van hun doorweekte jassen.
De dominee van de gaarkeuken waar Ilya dagelijks langskomt, biedt hem niet alleen warme soep en medische hulp tijdens de koude winterdagen, maar ook de kans om af te kicken van zijn alcoholverslaving.
Moordenaar
Aan de andere kant van de lijn wachten mijn collega’s, terwijl ik mij afvraag hoe ik in drie dagen filmen zoveel ben gaan houden van een man die vroeger een moordenaar was en nu zo zachtaardig is geworden. En dan dringt het door wat mij zo ontroert. In Ilya heb ik iemand anders ontmoet: Christus.
Dit artikel hoort bij de campagne
Help jij daklozen in Kirgizië de winter door?