Knuffelbeer Samuel maakt verschil in Brazilië: “Overleven doe je niet alleen”

“Mijn vrouw vraagt wel eens wanneer ik ga bevallen,” wijzend op zijn buik buldert zijn snoeiharde lach over straat. Dit is Samuel, hij woont met zijn vrouw en vier kinderen in de armste wijk van de stad in Sao Jao del Rei in Brazilië. Groot, luid en altijd overal aanwezig. Hij kent alle kinderen in de wijk, en ook hun moeders. En zij kennen hem: ‘de knuffelbeer van de wijk’. Hun vaders kent hij ook, maar die zijn allemaal door drank en drugs vertrokken.

Drama

Hij heeft geen goed woord over voor die vaders. Zijn eigen Braziliaanse vader heeft hem ook laten zitten. Toen hij twaalf was, stond hij met zijn Nederlandse moeder op straat met 2 koffers. Ijsjes verkopen op het voetbalveld, voor zijn zusje zorgen terwijl zijn moeder moest werken. Zo werd hij veel te jong volwassen. Toen zijn Nederlandse familie lucht kreeg van dit drama zijn ze ‘gered’ en heeft hij een opleiding gevolgd en carrière gemaakt in Nederland. Maar hij vergat zijn jeugd niet en al die jongetjes die net zo zijn als hij was.

Arm en rijk

Nu heeft hij een prachtig ontwikkelingscentrum gebouwd in de stad van zijn jeugd. Allemaal dankzij God. Want zijn geloof is al net zo onversneden als zijn persoonlijkheid. Er komen hier dagelijks 220 kinderen, die anders op straat zouden rondhangen. Ze krijgen er eten, een opleiding, muziekles, echte aandacht en ze leren om zelfvertrouwen te hebben. “In Brazilië heb je arm en rijk. Als je rijk bent, heb je alles. Als je arm bent, ben je minder dan niks.”

Overleven

Zijn telefoon gaat voortdurend. Een voedselpakket brengen naar een vrouw die vannacht is mishandeld door haar man. Een dokter regelen voor Eduardo. “Zijn moeder drinkt de hele dag en zijn vader kijkt niet naar hem om.” Eduardo is twaalf, heeft twee rottende kiezen en een ontstoken oog. Peinzend kijkt Samuel uit over de stad waar hij moest vechten voor zijn bestaan: “Overleven doe je niet alleen.”