Het kwaad zal niet overwinnen

Oorlog is lelijk

Want dat is misschien wel wat me het meest is bijgebleven van de Metterdaad-reis naar de grens met Oekraïne: dat je leven er van de ene op de andere dag totaal anders uit kan zien. Wat ik hoorde van Maria, Olga, Catharina en al die anderen daar bij de grens maalt door mijn hoofd. Ieder met hun eigen verhaal maar allemaal met hetzelfde refrein: opeens, uit het niets de sirenes van het luchtalarm. De explosies, de nog slapende kinderen uit bed halen, spulletjes in een koffer proppen. Gehaast afscheid nemen van geliefden, de auto in en weg, een onbekende toekomst tegemoet. Mensen zoals jij en ik voor wie angst en verlies opeens aan de orde van de dag is. Oorlog is lelijk en raakt het alledaagse, het gewone en daarmee de kern van ons bestaan.

Biefstukken bakken

Toch heb ik ook nog iets anders gezien. Mensen die onbaatzuchtig hun huis openstellen. Kerken die de banken opstapelen om ruimte te maken voor bedden. Oma’s die soep maken en slagers die biefstukken bakken voor mensen aan de grens. Ouderen die een tientje overmaken omdat ze zelf nog weten van het bombardement op Rotterdam. Maar ook de krachtige Olga die, nog maar net aangekomen in Roemenië met haar ouders, een baby en een hond al plannen maakte voor een tijdelijk bestaan in Duitsland. Of hoogzwangere Maria met haar twee kinderen van 11 en 2 jaar, die vertelde dat ze de babykleertjes had moeten achterlaten omdat er geen ruimte was in de trein. ‘Maar’, zei ze, ‘ik weet een ding zeker, mijn kindje wordt geboren en ik zal voor haar een plekje vinden want ik geloof dat ik geholpen zal worden. Het kwaad zal niet overwinnen en daarom blijf ik hopen’.

Zittend in de zon geniet ik van een kop koffie. De verhalen draag ik met me mee. Ik ben dankbaar voor de ontmoetingen met de vluchtelingen. Voor wat EO Metterdaad dankzij uw giften daar kan betekenen. En vooral dankbaar voor de hoop die dwars door de scheuren en kieren van het bestaan licht laat schijnen op wat echt van waarde is.