Gor Khatchikyan: “In de vrouwen van Armenië zie ik hoop”

Gor vertelt: “De laatste gewelduitbarsting was in september, toen het Azerbeidzjaanse leger na een blokkade van 9 maanden de Armeense enclave Nagorno-Karabach binnenviel. Dit leidde tot honderden doden en een massale uittocht van de inwoners. Meer dan 100.000 mannen, vrouwen en kinderen vluchtten naar Armenië.”

Wat raakte je het meest tijdens je reis?

“Het greep me aan dat de vluchtelingen in paniek vertrokken waren, vaak zonder bezittingen. Zelf ben ik als 12-jarige meegenomen op de vlucht, en kon ik ook bijna niks meenemen. Ik kon geen afscheid nemen van vriendjes en heb geen foto's. Ik begrijp hoe het is om alles te verliezen. Maar ik heb niet de ontberingen van 9 maanden blokkade met een tekort aan voedsel en medicijnen meegemaakt, zoals de vluchtelingen uit Nagorno-Karabach.”

Wat heb je gezien en gehoord?

“Vooral veel nood. Armenië, dat al kampt met enorme politieke en economische uitdagingen, kan de vluchtelingenstroom nauwelijks aan. Noodopvang in kerken, scholen en sporthallen is gerealiseerd, maar niet toereikend. Door het koude weer is er dringend behoefte aan kleding, dekens en brandhout. Bovendien hebben mensen permanente huisvesting en werk nodig om een nieuw leven op te bouwen, aangezien hun gebied nu in Azerbeidzjaanse handen is en ze niet kunnen terugkeren.”

Wat viel je op aan de vrouwen in Armenië?

“De vrouwen tonen hoop. Hun mannen zijn omgekomen. Of ze kunnen door een oorlogstrauma of opgelopen fysieke beperking niet meer werken. In Nederland klagen we soms, maar wat als je land in complete chaos verkeerd? Wat als je alles bent kwijtgeraakt en je je kinderen geen eten kunt geven? Dan heb je geen tijd om te klagen: dan steek je de handen uit de mouwen. Het zijn de vrouwen die starten met het opbouwen van het land. Bijvoorbeeld door werk te vinden of kleine zaken te openen. Echte powervrouwen!”

Wat vind je van de noodhulpactie van EO Metterdaad voor Armenië?

“Ik ben blij en dankbaar dat Armenië opnieuw onder de aandacht komt. Met alle grote wereldcrisis lijken 'kleinere' crises zoals deze in de vergetelheid te raken. Het is bijzonder dat mensen in Nederland begaan zijn met het lot van Armeniërs. Dat geeft warmte, hoop en kracht om door te gaan.”

Wat kunnen wij in Nederland doen?

“Met jouw steun voorzien we Armeense vluchtelingen van kleding, dekens, brandhout en eten. Je draagt bij aan psychologische hulp voor het verwerken van trauma's, herstel van huizen voor permanente bewoning en hulp bij het vinden van werk. Help de powervrouwen van Armenië om hun leven weer op te bouwen!”

Dit artikel is gepubliceerd bij Eva