Column Susanne | ‘Glory verliest haar baby, maar vindt hoop bij God’

Die hoop hoor je als de mensen zingen: in de kerk, thuis of op hun werk. Zo klonk er hoop in het heldere stemgeluid van Glory Mvalla (24), die ik ontmoet bij de kinderclub. Hier leert Glory de kinderen van 0-4 jaar basisvaardigheden. 

Lied

Ze leest hen voor uit de Bijbel en zingt liedjes met hen. Glory’s warme stem leidt het gezang en vrolijke kinderstemmen volgen haar in een canon. Als het lied af is, zegt Glory: “Dit is mijn lievelingslied: ‘We are walking together’. Het gaat erover dat we samen met God op weg zijn. Ik vind het belangrijk om kinderen al van jongs af aan te leren dat God altijd bij hen is. Want het leven kan soms moeilijk zijn.” Hoe moeilijk, dat vertelt ze me later. Eerst doet ze educatieve spellen met de kinderen en geeft ze hen eten, dat is verbouwd op het landbouwproject. “Voor veel kinderen is dit de enige maaltijd van de dag,” weet Glory. “Ik geef ze fruit, zoals banaan of paw paw (een lokale vrucht), en een bord maïspap.”

Zwanger

Als alle kinderen met een volle buik naar huis zijn, is het tijd voor het interview. Als ze me vertelt over haar liefde voor kinderen wijs ik naar haar buik en zeg “Ik zie dat je zwanger bent. Gefeliciteerd. Ik hoop en bid dat je een gezonde zoon of dochter mag krijgen.” Glory bedankt me en schenkt me een glimlach, maar in haar ogen schittert verdriet en angst.

Buikpijn

“Toen ik vóór deze zwangerschap 9 maanden in verwachting was van mijn eerste kindje, ging ik naar het ziekenhuis omdat ik heel veel buikpijn had. Mijn vliezen waren gebroken, maar de dokter stuurde me naar huis.” Ik word overspoeld door verbazing en afschuw. Als de vliezen gebroken zijn, moet je binnen 24 uur bevallen! Maar in het ziekenhuis kreeg Glory te horen dat ze ‘thuis gewoon moest wachten tot de baby zou komen’. “Vijf dagen later zijn we weer teruggegaan naar het ziekenhuis omdat de pijn alleen maar erger werd. Ik bad: ‘God, wat moeten we doen?'. De dokter gaf aan dat de kans groot was dat mijn baby en ik dit allebei niet zouden overleven.”

Geloof

“Ik heb het uiteindelijk overleefd, maar mijn baby niet. Ik was intens verdrietig. Het deed zo’n pijn in mijn hart. Ik was wanhopig. Toen kwam er een andere dokter aan. Dat was zo bijzonder. Hij zei tegen mij: ‘God is er. Hij is bij jullie en Hij zal jullie een andere baby geven.’ Voor mij was dat een teken dat God met ons is. Het is zo erg dat ons kindje is overleden, maar we hadden allebei dood kunnen gaan. God heeft mij gered. Ik zie het als een geschenk dat ik nog door mag leven. Ik vind het belangrijk dat ik de kinderen bij de kinderclub kan laten zien dat ze veel moeilijke situaties kunnen meemaken, maar dat ze mogen weten: God is altijd bij hen.”

Ik bid voor de hoogzwangere Glory en haar kindje. Bid jij mee?