Een dag uit het leven van Willem en Joanne Folmer

Een motor is een onmisbaar vervoermiddel op de kleine, smalle en bijna onbegaanbare weggetjes in dit deel van Congo. Alles en iedereen wordt op de motor vervoerd. Moise is een soort taxichauffeur en verdient met zijn motor een inkomen voor zijn gezin. Door het ongeluk met zijn motor, was hij niet alleen bijna zijn been kwijt geraakt, maar ook zijn inkomen.

Maar geluk had hij ook. Hij kon namelijk worden geholpen in het christelijke ziekenhuisje in het kleine stadje Itendey. Dat is alles behalve vanzelfsprekend in een land waar nauwelijks medische zorg is. Laat staan een ziekenhuis. In dit ziekenhuis werken naast Congolezen ook de Nederlanders Willem en Joanne Folmer. Ze zijn getrouwd, allebei arts en werken voor de GZB. Aan de rand van het regenwoud proberen ze samen medische hulp te geven.

Nederlandse dokters in Afrika

Willem is vooral chirurg en Joanne zorgt voor zwangere vrouwen en begeleidt bevallingen. Samen met hun twee kleine kinderen, Lucas van tweeënhalf en Annelie van een paar maanden wonen ze als enige blanken vlakbij het ziekenhuis. Het medische werk is in het arme Congo een enorme uitdaging. Er zijn nauwelijks goede medicijnen, verbandmiddelen en medische instrumenten om goede zorg te kunnen geven of operaties te kunnen doen. In het ziekenhuis van Itendey is gebrek aan alles.

Toen Moïse na zijn motorongeval ernstig gewond werd binnengebracht, is hij met de nodige improvisatie van dokter Willem behandeld en geopereerd. Dat valt niet mee, want er zijn nauwelijks mogelijkheden om te verdoven, medische instrumenten zijn maar heel beperkt aanwezig of bijna onbruikbaar en hechtmateriaal is minimaal beschikbaar. Ondanks dit alles heeft Moïse geluk gehad. Hij hoeft nu maar één teen te missen en hij kan blijven lopen. Was hij niet geholpen, dan was hij zijn been kwijtgeraakt en daarmee ook zijn werk en inkomen. Voor hem en zijn gezin had dit ongeluk dan dramatische gevolgen gehad. 

Een keizersnede uitvoeren met beperkte middelen

Diezelfde dag begeleidt dokter Joanne de bevalling bij Pirachele Mungurieki, een jonge vrouw van 21 jaar. Zij kwam met weeën in het ziekenhuis en had te voet een tocht van meer dan tien kilometer door het oerwoud achter de rug.

Gelukkig heeft het ziekenhuis een klein echoapparaat dat werkt op batterijen. Joanne kan daarmee de conditie van de baby beoordelen en ziet gelukkig dat het kindje levensvatbaar is. Maar ze ziet ook dat de baby niet op een natuurlijke manier geboren kan worden. Dokter Joanne besluit tot een keizersnede. Het is een riskant besluit, maar noodzakelijk. Pirachelle en haar baby zouden een natuurlijke bevalling niet overleven. Met alle beperkte middelen die het ziekenhuis heeft, proberen de twee Nederlandse dokters te doen wat ze kunnen en voeren ze de keizersnede uit. Ook voor Pirachelle en haar baby Battala Masiko loopt het goed af. Inmiddels maken moeder en kind het goed.

Het is zomaar een dag uit het leven van het doktersechtpaar Willem en Joanne. Samen met enkele Congolese artsen en verpleegsters werken zij in de enige medische voorziening aan de rand van het regenwoud. Door de burgeroorlog is het ziekenhuis in verval geraakt en waren de mensen in het gebied verstoken van de meest elementaire medische zorg. Door de komst van de nieuwe dokters is er weer een stap gezet in de opbouw van het ziekenhuis.

Allemaal op één dag in het ziekenhuis

Voor Joanne en Willem is het echter elke dag improviseren. Soms zijn er mooie verhalen te vertellen, zoals bij Moïse en Pirachelle. Of de verhalen van een baby die met succes werd geopereerd, een jongen die kon worden geholpen aan ernstige malaria en een oude man bij wie vocht uit de longen kon worden gehaald. Het gebeurde allemaal op diezelfde dag in het kleine ziekenhuis aan de rand van het oerwoud.

Machteloos zien hoe patiënten overlijden

Maar heel vaak staan Willem en Joanne samen met hun Congolese team machteloos. Dan kunnen ze níet helpen en zien ze hoe volwassenen en kinderen overlijden. Maar ze geven niet op. Met hun improvisatie en niet aflatende inzet maken ze op dit moment ondanks alles het verschil in dit afgelegen deel van het straatarme Congo.

Hoeveel meer zouden ze kunnen doen met de juiste medische middelen?

EO Metterdaad wil dit kleine christelijke ziekenhuis in Congo heel graag helpen. Het belangrijkste is dat er een nieuwe operatiekamer komt met voldoende apparatuur om operaties te kunnen uitvoeren. Ook is er grote behoefte aan medicijnen en verbandmiddelen om goede zorg te geven. U kunt helpen.