Column Victor | ‘Wachten op de dokter’

Terwijl ik gezucht en gesteun om me heen hoor, dank ik God. Want wij hebben tenminste een dokter om op te wachten. Eentje op 5 minuten afstand, waar mijn zoontje en ik vanochtend naartoe konden wandelen.

Een ander soort safari

Mijn zoontje had een wondje dat niet over ging. Een vervelend wondje, waar je van de dokter een zalfje voor krijgt met antibiotica. Hoe anders is dat in Madagaskar, waar ik laats oor EO Metterdaad naartoe ging. In een bomvol vliegtuig vol vakantiegangers en natuurliefhebbers vloog ik een heel andere safari tegemoet.

The Flying Doctors

Ik bezocht onze partnerorganisatie MAF, die artsen en verpleegkundigen naar de verste uiteinden van Madagaskar vliegt en patiënten met spoed naar het ziekenhuis. Een beetje zoals in de tv-serie ‘The Flying Doctors’ uit de jaren negentig. Maar dan op z’n Afrikaans.

Geen water en elektriciteit

Ik mocht op pad met de Nederlandse MAF-piloot Wouter Nagel, die met zijn vliegtuig medisch personeel afzette in het oerwoud. Met hun 700 kilo medische materialen gingen ze daarna in boten van boomstammen de rivier over. Om daarna te lopen naar een gebouwtje in een dorp zonder stromend water (dat moest eerst worden geput) en elektriciteit (daar werd een aggregaat voor geregeld). Zodat zij operaties kunnen uitvoeren.

Jarenlange kwalen

Lokale chirurgen en zusters die vrije dagen hadden opgenomen voor deze trip. Niet om wilde dieren te spotten, maar om op médische safari te gaan. Naar dorpen waar nooit iemand komt, laat staan een dokter. De mensen die ik daar ontmoette hadden vaak al jaren last van kwalen. Zoals de 8-jarige Tonjara. Hij kon door zijn schisis (gespleten lip) niet goed eten en werd al zo lang als hij zich kon herinneren gepest.

Steeds maar wachten

De meeste patiënten hadden dagen gelopen om een arts te kunnen zien. Daarna stonden ze uren in de rij, in de hoop dat ze geholpen konden worden. En als dat zo was, dan moesten ze weer wachten op de operatie. De artsen werkten van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. En de volgende dag weer. Dat ging zo door totdat iedereen geholpen was. En de mensen? Die wachtten, totdat ze aan de beurt waren. Als je net als ik weer eens bij de huisarts moet wachten, weet dan dat je eigenlijk nog steeds supersnel aan de beurt bent.

P.S. Met mijn zoontje gaat het nu gelukkig weer prima!