Column Hanneke | ‘A Way of Life’

In Zuid-Afrika bezoeken we Buyi. Ze verwelkomt ons in haar kleine tweekamerhuisje, waar ze met 7 kinderen woont. Zonder stromend water en zelden electriciteit. Daar, in dat kleine kamertje van een paar vierkante meter dat dient als keuken, woon-, bad- en slaapkamer, pronken die woorden: ‘Happiness is not a destination, it is a way of life’.

Adembenemend

Het uitzicht vanaf haar huis is adembenemend. We kijken uit over een prachtige vallei badend in het laatste gouden licht van de dag. Het leven van Buyi beneemt je ook de adem, door de weerbarstige omstandigheden waarin ze leeft. De vaders van haar kinderen zijn niet in beeld. De ene is jaren geleden vermoord, de ander alcoholverslaafd. 

Naar het ziekenhuis

Nu roeit ze met de riemen die ze heeft. Ze heeft geen werk en dus geen inkomen. Daar kwam vorig jaar een probleem bij: ze kreeg gezwellen en haar conditie ging hard achteruit. Nu wordt het echt tijd om naar het ziekenhuis te gaan voor nader onderzoek. Over een paar dagen is het zover en dat vindt ze reuzespannend. 

The Holy Spirit must come down

Ze vertelt over haar leven op deze plek, en na de vraag ‘Wat houd je op de been?’ breekt de zon door op haar gezicht: ‘Ik geloof in God. Ik vertel Hem dagelijks hoe ik me voel. Dat geeft me kracht. Ik hou er niet van altijd dingen aan God te vragen, ik ben vooral dankbaar.’ Elke ochtend als de kinderen naar school zijn, zingt ze over de vallei een bekende gospel die zegt: ‘The Holy Spirit must come down. And Africa will be saved.’

Houvast

‘Dát is mijn houvast,’ voegt Buyi er met klem aan toe. Met een tere stem zet ze het lied in en de vertaler en begeleider van de hulporganisatie vallen bij. Een heilig moment, en ik besef me dat het bordje niet zomaar in haar huis hangt. It’s a way of life.