Aneta vangt Oekraïense vluch­te­lin­gen liefdevol op

Hoe armer, hoe guller

Terwijl ik in de bezorgde ogen van de vluchtelinge kijk, dwalen mijn gedachten af naar haar geboorteland. Nog geen maand geleden filmde ik in Oekraïne de verschrikkingen van de oorlog waarvoor zij gevlucht is. Ik snap haar bezorgdheid, de vrees dat haar man aan het front om het leven komt en zij en haar kinderen alleen verder moeten. De Oekraïense vluchtelingen worden hier in Moldavië zo goed en zo kwaad als het kan opgevangen. We zijn in het armste land van Europa, maar het weinige dat de Moldaviërs hebben delen ze ook nog met anderen. Hoe armer, hoe guller. Zo lijkt het wel. En dat terwijl de prijzen door de oorlog ook voor de mensen zelf onbetaalbaar worden.

Recht uit het hart

Vandaag filmen we in buurtcentrum Diamant, waar Aneta met haar vrijwilligers ruim 100 vluchtelingen van voedsel en kleding voorziet. Ingezameld door mensen van de kerk. En met steun van EO Metterdaad. Onmiddellijk valt me op hoe enthousiast Aneta de mensen ontvangt. Ze heeft voor iedereen een luisterend oor, een arm om de schouder of een warme glimlach. Onvermoeibaar en recht vanuit haar hart.

‘We will change the world’

Als ze tijdens het interview vertelt over de kwetsbare kinderen schiet ze vol. Hoewel ze al veel ellende gezien heeft, ontroert het haar nog steeds. Haar enorme liefde voor anderen raakt me. Later hoor ik dat ze zelf zonder ouders is opgegroeid en nooit de warmte van een gezin heeft gekend. Uiteindelijk kreeg ze aandacht en liefde van een zendelinge. Dat deelt ze nu zelf ruimhartig uit aan iedereen die haar pad kruist.

Na een dag filmen weet ik het zeker: Aneta verdient onze steun. ‘We will change the world,’ staat er op haar trui. Daar is ze volgens mij inderdaad mee bezig. Laten we haar daar een beetje bij helpen.