Column Jan Willem | ‘Een nieuwe naam’

“Ze vraagt of je een goede naam weet,” legt hij uit. Veel wijzer ben ik niet geworden. “Een naam?” Afwachtend kijkt het meisje me aan. In haar hand een pen en een uitgescheurd papiertje in de aanslag. Ieder kind in dit huis heeft een verhaal over mishandeling, gedwongen prostitutie, mensenhandel of misbruik. Ook zij. “Hoe heet ze?” vraag ik. De tolk doet navraag en schudt zijn hoofd. “Ze wil haar oude naam niet zeggen. Ze wil een nieuwe naam. Een ander leven.”

Een nieuw leven

Nu pas dringt het belang van haar vraag tot mij door. Ze zoekt geen nieuwe naam voor haar knuffel of huisdier. Dit meisje vraagt een nieuwe naam voor zichzelf. Als begin van een nieuw leven. Een beetje beduusd kijk ik in haar vragende ogen. Waarom dit meisje mij deze verantwoordelijkheid toevertrouwt, weet ik niet. “Ze vraagt het jou omdat je niet uit Bolivia komt,” legt de tolk uit. Onvoorstelbaar. Wat heeft dit meisje meegemaakt dat ze mij dit vraagt? Snel ga ik in gedachten het namenlijstje door dat ik ooit voor mijn eigen dochters bedacht toen mijn vrouw zwanger was.

Afscheid

“Talitha, van het dochtertje van Jaïrus? Of Lieve, een prachtige Vlaamse naam. Noortje en Merel heb ik ook altijd leuk gevonden. Of Anna, de geboortenaam van mijn vrouw.” Driftig krabbelt ze de namen mee, met daarachter de uitspraak omgezet in het Spaans. Noortje wordt Norche. Merel is te ingewikkeld en wordt Mirlo. De tolk tikt op zijn horloge. We moeten door naar het volgende interview. Snel nemen we afscheid. Talitha of Lieve, Merel of Noortje, of welke naam ze ook heeft gekozen. Ik heb haar sindsdien niet meer gezien, het meisje dat haar oude naam vergat en koos voor een nieuw begin.