Levensverhaal: Natacha Harlequin voelt zich absoluut geen 'powervrouw'
Natacha Harlequin (50) is strafrechtadvocaat, moeder, heeft een carrière in de media en zet zich in voor thema’s als diversiteit en inclusie. Maar een powervrouw, zo wil ze zichzelf niet noemen. Natacha: “Ik maak duidelijke keuzes en zeg vaak ‘nee’ om de beloftes die ik maak, te kunnen nakomen.”
“‘Iedereen heeft vooroordelen. Ze zitten in mij en in jou. Er is altijd een reden een ander op te hemelen of als minder te zien. En helaas is het zo dat overal ter wereld het hebben van meer pigment een verschil maakt’, zei mijn vader. Als jong meisje kreeg ik mee dat er niet zoiets bestaat als gelijkheid. In die constatering klonk geen verslagenheid, maar juist een vechtlust om het beter te maken. Mijn vader zei óók: ‘Kijk niet naar de ander, maar vraag jezelf af: wat kan ik dóén voor een ander?’ Van mijn vader leerde ik om alles te onderzoeken.
Mijn vader zei altijd: ‘wat kan je dóén voor een ander?’
Mijn moeder, een ontzettend positieve, wijze vrouw, gaf me zelfvertrouwen en oneindig veel liefde mee. Vaak zette ze me voor de spiegel terwijl ze zei dat ik altijd blij moest worden van de persoon die ik voor me zag. Ze vergeleek een mens met een cirkel. Gezonde zelfliefde, niet te verwarren met narcisme, was volgens haar strikt noodzakelijk voor een mooie cirkel. Want je kunt nog zo veel mensen kennen die van je houden, als je niet van jezelf houdt, kun je geen liefde ontvangen.
Geen powervrouw
Sommige mensen noemen mij een powervrouw, maar daar heb ik helemaal niets mee. Ik kan echt niet alles en het leven is niet maakbaar. Een Volvo, een hond, een gezin: mensen plannen van alles. Toen ik in het ziekenhuis lag en bijna mijn baby verloor terwijl mijn moeder terminaal ziek was, merkte ik dat er helemaal niets te plannen valt en dat je heel blij mag zijn als de mensen van wie je houdt in leven zijn. Omdat ik niet alles kan, kies ik er vaak voor om ‘nee’ te zeggen. Niet echt gezellig, maar het is de enige manier om de beloftes die ik doe waar te kunnen maken. Ik ben een slechte vriendin, omdat ik vaak afspraken afzeg. Ik laat ook niet veel mensen toe. Maar als je in mijn hart zit, dan is het voor altijd. In het Surinaams is hier een mooi woord voor: lobi.”
Meer lezen over Natacha? In de nieuwste Eva gaat Natacha verder in over de kwetsbaarheid van het leven en over een verschil maken in een wereld als deze. Word abonnee of bestel er een los.
Tekst: Sonja Brekelmans
Artdirector: Yvonne Oostrijk
Beeld: Elisabeth Ismael
Styling: Hanna Suurland
Visagie: Marloes Bovelander