Ga naar submenu Ga naar zoekveld

‘Die gijzeling in de Donbas was een angstig moment’

Commandant Caecilia van Peski over verlies, rouw en opnieuw beginnen

Commandant bij de Koninklijke Marine Caecilia van Peski is een vrolijke voortrekker. Toch heeft ze ook verliezen geleden die haar hebben getekend: haar baan, haar beide ouders en de liefde van haar leven.

“Voor de buitenwereld was ik de mevrouw van de VN en ben ik nu de mevrouw van Defensie, Naval Commander. Maar onder dat pak zit gewoon Caecilia die werkzaam is voor vrede en veiligheid. Die aan de toekomst denkt en heel diep vanuit haar tenen gelooft in een betere wereld en daar heel hard aan werkt.

Mentaal zwaar

Al bijna dertig jaar zit ik in verschillende pools van professionals die naar conflictgebieden worden uitgezonden voor vredes- en waarnemingsmissies. Het zijn uitzendingen van hooguit een paar jaar, onzeker wat betreft de omgeving waarin je werkt, maar ook wat betreft het werkcontract. Soms blijf je kort, soms kom je eerder thuis dan verwacht omdat de omstandigheden aan de grond veranderen. Mentaal is het ook niet verstandig om langdurig blootgesteld te staan aan wat er in die regio’s gebeurt. Ik kwam bijvoorbeeld vorige zomer terug van een NAVO-missie in Afghanistan, vlak voor de val van Kabul. Ik heb jaren daarvoor na een bombardement op dorpen in Oekraïne stoffelijke overschotten uitgegraven en in zakken gedaan. Die werden daarna overgedragen aan het Internationale Rode Kruis die aan de andere kant van de bestandslijn op ons wachtte. Ik was als een van de eerste bij de MH17, het aanzien van de crash-site heeft mij diep geraakt. In diezelfde maanden heb ik ook een angstige episode meegemaakt tijdens een gijzeling in de Donbas.

‘Het is een mega-zware baan; je leeft op de toppen van je zintuigen’

In Georgië liep het flink mis toen ik in alle snelheid door een autoruit vloog. Ik brak daarbij mijn nek. Het is een mega-zware baan; je leeft op de toppen van je zintuigen. Dat maakt het intens, maar ook heel waardevol. Na verschillende jaren uitzending kwam ik bij de VN terecht, in New York en Bonn. Ik dacht toen: dit is zoals een loopbaan hoort te gaan. Ik heb al die jaren in het veld gezeten, ik heb mezelf bewezen, nu krijg ik een bureaufunctie op prominent niveau. Totdat mijn sectie ging reorganiseren en de afdeling waaraan ik leidinggaf, opgesplitst werd. Een deel van mijn medewerkers vertrok naar Nairobi, een ander deel naar Bangkok. Opeens was mijn niveau van leiderschap niet meer nodig. Bam. Ineens was het klaar. Ik ging terug naar Nederland om over een volgend hoofdstuk na te denken, maar ik voelde me ontheemd.”

In de nieuwste Eva vertelt Caecilia over het verlies van haar ouders en haar eerste liefde, de plotselinge verandering in haar functie en waarom ze de lat hoog legt voor zichzelf. Benieuwd? Klik hier om deze editie te bestellen. 

Een jaar lang genieten van Eva op de mat? Kijk hier voor een abonnement.

Beeld: Jeannine Rijsdijk
Visagie & styling: Joselien Hoogendam