Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Zo gingen wij vroeger als gezin op vakantie: top-40 bandjes en geplette boterhammen

'Met vijf sardientjes in blik en een luid miauwende kat op de achterbank was het gelukkig niet ver rijden'

Vakanties met het gezin, wie herinnert zich nog de eindeloze autoritten zonder gordels, de stapels cassettebandjes en de improvisaties die onze ouders maakten om alle bagage mee te krijgen? Deze verhalen nemen je mee terug naar de tijd waarin de zomers eindeloos leken en elke vakantie een nieuw (en soms wat oncomfortabel) avontuur was.

Deel:

Met de oude Fiat Panda de bergen op

Heleen: “Wij gingen voor de tweede keer op vakantie naar Zwitserland, naar hetzelfde gebied. Dit was begin jaren '90, dus zonder telefoon etc. Mijn ouders dachten: ‘We zijn daar al eens geweest, we weten de weg wel’ en gingen zonder kaart op pad. Halverwege de route besloten ze toch maar een kaart te kopen bij het benzinestation. Ik kom uit een groot gezin en we reden met twee auto’s. Wonder boven wonder raakten we elkaar niet kwijt en zelfs de oude Fiat Panda haalde de bergen. In diezelfde vakantie hadden we maar één cassettebandje mee, dus luisterden we de hele tijd naar Ace of Base. Als ik deze muziek weer eens hoor, waan ik me direct weer in de bergen.”

Praktisch: melk uit lege flesjes bier

Els: “Ik kom uit een gezin met vijf kinderen. Jarenlang gingen we elke zomervakantie naar Winterswijk, naar het zomerhuisje van mijn opa en oma. Met z’n vijven op de achterbank en in het midden een enorme kinderstoel met een grote knop aan de zijkant. Voor we vertrokken riepen we al: ‘Ik zit niet bij de knop!’. De kat ging ook mee op vakantie. We probeerden het eens zonder kattenbak, maar toen belandde de kat op het dashboard tijdens het rijden. Geen succes. Dus met vijf sardientjes in blik en een luid miauwende kat op de achterbank was het gelukkig niet ver; binnen anderhalf uur waren we op bestemming. Wanneer we flink aan het klieren waren, sloeg mijn vader wild achteruit met z’n arm en raakte altijd net degene die het niet verdiend had, wat tot hevige verontwaardiging leidde.

Wij kregen enkel geplette boterhammen en melk uit lege Grolsch flesjes.

Elke zomer plukten we een dag bramen en frambozen. Gewapend met een conservenblik aan een koordje om onze nek gingen we naar een open plek in het bos waar, zover het oog reikte, bramen- en frambozenstruiken stonden. Daarna naar de Aldi in Duitsland om goedkope geleisuiker te kopen en dan kon het jam maken beginnen. Tientallen potten bramen- en frambozenjam werden er gemaakt. Nog lang na de vakantie genoten we hiervan.

Bij mooi weer gingen we naar de zwemplas Het Hilgelo, waar we ons verbaasden over Duitse families met enorme koelboxen vol braadworsten en kinderen die tot zo’n jaar of tien naakt rondliepen. Wij kregen enkel geplette boterhammen en melk uit lege Grolsch flesjes. Wanneer je de vakantiefoto’s terugkijkt, ziet het er toch wat bevreemdend uit om jezelf op achtjarige leeftijd met een Grolsch beugel aan je lippen te zien. Praktisch was het wel.”

Fotorolletjes en penvriendinnen

Marlies: “Bij vakantienostalgie met ons gezin denk ik aan het inleveren van fotorolletjes na afloop van de vakantie. Dan kreeg je zo’n mapje terug met bewogen exemplaren, die je toch maar bewaarde, want je had immers niet meer dan 35 foto’s tot je beschikking, en een paar bruine negatiefjes.

Ik denk ook aan penvriendinnen. Ik had er wel een stuk of dertig. Na elke vakantie (of na elk kamp) was er wel weer iemand met wie ik brieven schreef, met een inhoud die varieerde van Snoopy-plaatjes tot die leuke Franse jongen die we op de camping hadden ontmoet.”

Wil jij nog meer verhalen over 'opgroeien en gezin' in je mailbox?

Schrijf je nu in en ontvang elke twee weken de nieuwsbrief 'Opgroeien & Gezin'.

Voornaam
E-mailadres

Lees onze privacyverklaring.

Hoofd tegen het dak

Esther: “Ik weet nog goed dat we als gezin (vader, moeder, drie broers) op vakantie gingen naar Ommen voor een kampeervakantie. Mijn moeder stapelde de spullen hoog op de achterbank, waar we met z’n vieren nog moesten zitten, en legde er een matras bovenop. Zo konden we languit liggen als we zin hadden of rechtop zitten (maar dan zat je met je hoofd tegen het dak van de auto). Gordels waren toen nog niet verplicht (denk ik). Toen het einde van de vakantie naderde en we alle spullen weer in de auto moesten krijgen, bleek het niet meer te passen. Mijn vader moest twee keer rijden om alles thuis te krijgen.

Als 8-jarige werd ik dagelijks naar de bakker op de camping in Frankrijk gestuurd met de opdracht: haal een brood. Daarvoor had ik één zinnetje uit mijn hoofd geleerd: ‘Je voudrais un pain’. Dat ging goed, totdat de bakker begon terug te praten. Met handen en voeten kreeg ik uiteindelijk toch steeds het brood mee."

Met mijn ouders smaakte dit veel lekkerder

Annemarie: “Met vier kinderen en ouders met de auto op vakantie, meestal naar Oostenrijk of Zwitserland. Toen we alle vier nog meegingen, ging alle bagage op het dak, op een imperiaal onder een zeil (als je pech had, flapperde dat irritant). Toen hadden ze nog geen fancy dakkoffers. Daardoor was de hele ‘kofferbak’ vrij. Daar gingen kussens en slaapzakken in: een lekker bedje. Mijn zusje en ik (de jongste twee) klommen tijdens de rit naar believen in en uit de kofferbak. Gordels op de achterbank deden we niet om.

Een paar jaar later gingen de oudste twee niet meer mee en hadden mijn zusje en ik de achterbank tot onze beschikking. Weken van tevoren was ik druk met het opnemen van cassettebandjes. Tijdens de top-40 op vrijdagmiddag zat ik klaar met een top-40-lijst die ik had opgehaald bij de cd-winkel. De sport was om zo laat mogelijk op ‘rec’ te drukken, zodat je het geouwehoer van de dj niet op je bandje had. Maar wachtte je te lang, dan miste je een stuk van het intro. Al die bandjes gingen in een rotan koffertje, samen met een zak schepsnoep die we van tevoren mochten uitzoeken.

Mijn vader stond midden in de nacht (we vertrokken dan rond een uur of vijf in de ochtend) op om eieren te bakken voor onderweg. Tijdens de stops langs de snelweg in Duitsland aten we die dan – koud – op een wit bolletje. Heerlijk! Toen ik voor het eerst zelf een lange autoreis maakte, nam ik dat ook mee, want: vakantievibes en zo lekker! Niet dus, ik vond het niet te eten. Blijkbaar was het de hele setting – met mijn ouders op vakantie – waarvan ik genoot en niet de koude eieren.”

7 luistertips voor de autorit met kinderen naar je vakantiebestemming

Lees ook over:

7 luistertips voor de autorit met kinderen naar je vakantiebestemming

Geschreven door

Judit van Dijk-Besters

--:--