Zandtovenaar Gert van der Vijver en dochter Sera

“Ja, ik woon nog thuis”, vertelt Sera. “Of beter gezegd: wéér thuis. Ik zit in mijn laatste jaar van het conservatorium. Ik woonde in Zwolle op kamers en dacht er vorig jaar over om weer thuis te komen wonen. Ik heb weinig les en mijn hele sociale leven speelt zich hier in Friesland af. Ik besloot ervoor te bidden en God maakte mij duidelijk dat ik weer thuis moest wonen. Direct daarna kwam het coronavirus en was het extra fijn om thuis te zijn. Niet alleen vanwege de lockdown en het virus. Ook vanwege een operatie aan mijn stembanden. Inmiddels ben ik daarvan herstellende, maar alle optredens en de zanglessen die ik gaf, liggen helaas nog stil.”

Gert: “We zitten in hetzelfde schuitje. Ik had het hele jaar veel mooie optredens staan. Ook in het buitenland. De ene na de andere opdracht werd eind maart afgezegd. Een enorme teleurstelling. Niet alleen financieel, minstens zo erg in je mind. Als kunstenaar wil je je ziel uiten naar publiek, maar er is geen publiek. Dat is slikken. Ik besloot op de reset-knop te drukken en mijn ‘waar’ op een nieuwe manier aan te bieden. Ik maakte trailers en bood die aan bij bedrijven. Ik had dit nog nooit hoeven doen. Mijn werk ging altijd van mond tot mond. Ik voelde me als een marktkoopman die zei: ‘Ik heb mooie spullen, neem het alsjeblieft van me af’.”

Sera: “Dit heb je heel goed gedaan. Ik had daarvoor al eens gezegd dat je veel meer met social media kon doen. Nu moest je wel.”
Gert: “Dat klopt. En het lukte ook nog. Afgelopen zomer heb ik een tiental video’s voor bedrijven en organisaties mogen maken. Natuurlijk weet ik nog niet wat het nieuwe jaar gaat brengen. Voorlopig redden we ons gelukkig.”

Sera: “Zo bijzonder. De Heer heeft echt voorzien. Ik weet nog dat mem aan het begin van de crisis ging uitrekenen hoeveel maanden we het financieel zouden redden. Vervolgens kwamen er opdrachten in de vorm van video’s en kwamen er zelfs giften binnen.”
Gert: “Natuurlijk hebben we een buffer. Dat moet je hebben als kunstenaar en ondernemer. Het was net alsof God zei: ‘Dit is jullie potje van Sarefat (naar het bijbelverhaal uit 1 Koningen 17 vers 8-24, red.). Maak je geen zorgen, dat blijft van jullie.’ De buffer is er nog steeds.

Gert: “Het heeft ook veel moois gebracht. We kregen zoveel bemoedigingen en door de rust kon ik mij meer focussen op God en andere dingen die belangrijk zijn. We zijn als maatschappij individualistisch geworden. Hier thuis ook. Je praat meer met elkaar en waardeert de gewone dingen, zoals een verjaardag vieren, veel meer.
Sera: “Zo ervaar ik het ook. Als gezin leefden we ieder ons eigen leventje. Dat doen we natuurlijk nog steeds, maar we zijn meer betrokken bij elkaars leven en proberen elkaar meer echt te zien. Ik durf te zeggen dat het coronavirus ons meer bij elkaar heeft gebracht.”
 

Lees hier over de operatie die Sera aan haar stembanden moest ondergaan.