Willemijn strijdt tegen prostitutie

Een donderdagavond. Willemijn loopt met een andere vrijwilliger over de Amsterdamse Wallen. Ze zijn hier om contact te leggen met prostituees, te vragen hoe het gaat, of ze kunnen helpen. Het is druk, veel Britten en vrijgezellenfeestjes. De mannen – niet eens lelijk, constateert ze tot haar verbazing, gewoon het type ‘het zou je buurman kunnen zijn’ – zitten in een modus van ‘scoren’. Hoewel Willemijn bewust een dikke jas draagt die haar vormen zo veel mogelijk bedekt, wordt ze veel nageroepen: ‘lekker kontje!’ En als ze in gesprek is met een prostituee bij haar raam, komt er een man bij hen staan. ‘Kan ik niet met jullie samen?’ stelt hij voor.

Kom maar binnen, beste klant. En betaal.

Ze had nog expres haar nagels gelakt, om als welopgevoed, christelijk meisje een overeenkomst te hebben met de vrouwen achter het raam, om er een praatje over te maken. Dit zijn vrouwen die je zus kunnen zijn, toch? Maar de man met zijn vuige voorstel gooit die illusie aan diggelen. Willemijn voelt zich beledigd: wat denkt die kerel wel? Hoe durft hij haar om een prijs te vragen? Maar voordat ze ook maar iets heeft gezegd, wenkt het meisje op haar hoge glitterhakken naar de man: kom maar binnen, beste klant. En betaal.

Ongelijkwaardigheid

Pas als een man je benadert zoals hij dat bij een prostituee zou doen, besef je wat er werkelijk op het spel staat: zij wil niet, maar omdat er geld tegenover staat, doet ze het toch. Die ongelijkwaardigheid snijdt Willemijn door haar ziel, dieper dan welke morele afkeuring dan ook. En de gevolgen voor prostituees zijn enorm: ze lopen evenveel kans op posttraumatische stress als militairen op buitenlandse missies, om maar een voorbeeld te noemen. Willemijn kan de vrouwen niet meer tellen die haar vertelden dat ze geen andere optie meer zagen dan zichzelf verkopen. Sommige vrouwen denken zelfs dat ze nergens anders goed voor zijn. Hoezo ‘vrije keuze’?

Of zou het echt zo zijn dat mannen nu eenmaal behoefte hebben aan seks, en dat er dus vrouwen nodig zijn om die lust te bevredigen? Behoren ze tot een mindere soort, deze vrouwen die we opofferen? Aan een prostituee kun je vragen wat je aan je eigen vrouw niet vraagt. De extreme dingen die je ziet in porno, die pijn doen, daarvoor ga je naar de hoeren. Je betaalt ervoor, dus dan mag het.

Twintig minuten seks

‘Kan ik nog een keer met jullie praten?’ vraagt het meisje. Ze delen briefjes van vijftig euro uit op de Dam in Amsterdam. Niet echt geld, maar kopietjes. Op de achterkant staat wat je er allemaal mee kunt doen en wat de gevolgen zijn. Een enorme bos tulpen kopen bijvoorbeeld, waar je vriendin blij van wordt. Twintig minuten seks kopen, en een vrouw de vernieling in helpen. Nog voordat ze goed en wel begonnen zijn – ze zijn met een kleine groep – duiken de eerste prostituees op om een tegenactie te voeren: ze vinden het vervelend als toeristen van Nederlanders horen dat het niet normaal is, die toestand op de Wallen. De proprostitutielobby is goed georganiseerd.

Willemijn probeert in gesprek te komen met de boze vrouwen. Waarom vinden jullie dat prostitutie mag? Waarom doe je dit werk? En dan klinkt plotseling die vraag: mag ik nog een keer praten?

Lees ook: 'Mijn vrouw stuurde me naar de Wallen

Lees ook: 'Mijn vrouw stuurde me naar de Wallen

Uitgestapt en ondergedoken

Een tijd later spreekt Willemijn haar weer, via Skype. Ze hebben contact gehouden sinds die dag op de Dam. De vrouw, Nederlandse en eind twintig, is inmiddels prostituee af. Ze is ‘uitgestapt’, zoals dat heet. Uit een wereld waar ze op minderjarige leeftijd via pooiers in terechtkwam. Nu zit ze ondergedoken, uit angst dat haar vroegere ‘eigenaren’ haar opeisen. Ze was als jong meisje misbruikt, vertelt ze. Een beschadiging die ze met moeite te boven kwam. Maar toen kwamen er mannen, die steeds extremere eisen stelden. Een klant die vroeg om na te spelen hoe hij zijn eigen 12-jarige dochter seksueel zou misbruiken. De geschiedenis haalde haar in en sloopte haar. Geld is een vrijbrief om bizarre eisen te stellen.

Het is brandstof voor haar woede. Voor al die avonden die ze hierin steekt. Ze wil dat het verandert. Het zijn de momenten waarop ze haar heilige belofte opnieuw bekrachtigt: ze houdt niet op hier moeilijk over te doen, totdat de wet is aangepast en prostitutiebezoek strafbaar is.

Feminist

‘Door het kopen van seks, ook wel prostitutie genoemd, wordt de waardigheid van de prostituee en de bezoeker ontnomen. Het kopen van een seksuele dienst zou dan ook strafbaar moeten worden gesteld. Ik verzoek de Tweede Kamer dit voorstel te bespreken en hier een standpunt over in te nemen’, luidt de tekst van de petitie ‘Ik ben onbetaalbaar’. Het is moeilijker dan ze dacht om mensen te overtuigen. Na ruim drie jaar staat de teller op bijna 38.000 handtekeningen. Pas bij veertigduizend heeft het zin om het burgerinitiatief in te dienen (inmiddels is dit aantal behaald, red.). Ze moet veel aantonen en uitleggen voordat iemand bereid is te tekenen. Want we hebben het nu toch goed geregeld in Nederland? En wie is zij om vrouwen hun vrijheid te ontnemen? Gaan mannen niet meer verkrachten als ze geen seks kunnen kopen? Bestrijd je mensenhandel wel het beste door het kopen van seks te verbieden?

Christenen, die willen wel, dacht Willemijn. Ja, maar vooral als Gert-Jan Segers op de foto gaat met een campagnebord en een oproepje doet. Daarna wordt het weer snel stil. Niet dat het een christelijke actie moet worden, want dan heeft het nauwelijks kans van slagen. Het frame van ‘preutse gelovigen’ staat snel overeind. Ze merkt het ook op Twitter: naast alle grove verwensingen wordt ze ook weggezet als onnozel, christelijk meisje. Ze moet het vaak vertellen: daar gaat het nou juist niet over. Het is onrecht waar elke feminist – man of vrouw, gelovig of niet – zich tegen moet keren.

Meer dan een gebed

Ze komt weinig in de kerk. De diensten duren haar te lang. Het zal te maken hebben met dezelfde reden als waarom ze geen rijbewijs heeft: ze ziet van alles – vogels, bomen, knopjes op het dashboard – maar kan zich moeilijk concentreren op het verkeer. Maar is geloven niet veel meer dan een kerkdienst, meer dan een gebed om ingrijpen van boven? Zo ziet ze het: misschien zijn wij wel Gods handen. En als het niet lukt, schreeuwen we. Om recht. Want we hebben er alles aan gedaan, maar het is Uw wereld.

Beeld: Miss Jack