Willem Jan en Marianne leven in een camper
‘We stoppen waar we nodig zijn’
Willem Jan en Marianne zegden hun vaste banen op, trouwden en lieten Nederland voor onbepaalde tijd achter zich. Met hun camper én hond Simba reizen ze, via Lesbos, naar Azië. Waar en wanneer ze daar aankomen hangt af van wat tussentijds op hun pad komt. “We stoppen waar we nodig zijn. Ons doel is om ons in te zetten voor de meest kwetsbaren.”
Vrouw met een missie
Het plan voor deze bijzondere roadtrip kwam niet uit de lucht vallen. Marianne was achttien jaar oud toen ze in een Zuid-Afrikaans weeshuis een meisje ontmoette dat op haar tweede al door vijf mannen was misbruikt.
Die ervaring maakte mij woest
Seks met een kind zou de mannen van aids afhelpen, zo werd er geloofd. Het kindje had dus ook aids. Marianne: “Deze ervaring maakte mij woest. Een emotie die God denk ik in mij heeft gelegd. Ik zag hoe vreselijk oneerlijk het misbruik van kinderen is, omdat zij nog zo machteloos zijn, en ik besloot er ooit tegen te willen vechten.” Ook Willem Jan wilde na zijn studietijd niet voor een baan in het bedrijfsleven gaan, maar zich heel direct inzetten voor zijn medemens. In Marianne vond hij “een vrouw met een missie.”
Deuren gingen open
Samen droomden ze weleens: later zouden ze een busje kopen om mee rond te reizen en hulp te bieden. Na hun studietijd vonden ze allebei een baan bij een NGO en groeiden ze ernaar toe om die droom waar te maken. Vervolgens gingen deuren vooral open, niet dicht. Volgens Willem Jan een mooie spiegel van God. Het stel vond een busje, kreeg een plek aangeboden om het te stallen en hout om het om te bouwen tot camper. Hun werkgevers - hulpverleningsorganisaties ZOA en Solidaridad - juichten hun plannen alleen maar toe; tot hun vertrek hadden ze er gewoon een vaste en goede baan. Zelfs toen ze hun plannen vanwege corona moesten uitstellen, mochten ze er beiden langer blijven werken.
Taaie winter
Het pasgetrouwde stel is nu een paar weken op weg. Het plan was om via Oostenrijk door de Balkanlanden naar Lesbos te reizen. Maar dat loopt anders. In de bergen is het meteen al erg koud, met zelfs sneeuw in september. In Oostenrijk krijgen ze een blokhut aangeboden om in te overwinteren. Ook kunnen ze er verschillende taken oppakken. Daarom hebben ze besloten pas in maart verder te trekken. Vervolgens hopen ze op Lesbos, in kamp Moria, minimaal een jaar van betekenis te kunnen zijn. “We zijn benieuwd naar Gods plan!”
We hebben alleen ons langetermijndoel
Dat plannen wijzigen en iedere dag anders kan verlopen, hoort bij het leven waarvoor ze hebben gekozen. Marianne: “We hebben alleen ons langetermijndoel om uiteindelijk van betekenis te kunnen zijn voor slachtoffers van kinderprostitutie. Daarom zijn we op weg naar Azië. Maar als we daarvoor vijf jaar nodig zijn in Griekenland, of ergens anders, dan is dat ook goed. We bekijken het samen en leggen alles aan God voor. Zo schetsen we steeds een horizon.”
Wel hakken mee
Het simpele camperleven bevalt hen tot nog toe goed. Willem Jan: “Alles wat we hebben, zit in deze bus en dat is eigenlijk heel bevrijdend. We realiseren ons nu dat we maar weinig nodig hebben om gelukkig te zijn. Ik ben een man van mooie spullen, maar het is nu veel belangrijker of het in de camper past en of we het dus wel echt nodig hebben.” Marianne: “Zodra iets kapot gaat en we missen het, dan weten we dat het nodig was en dat we het moeten vervangen. Maar zomaar een leuk shirtje kopen, dat doe ik al een tijd niet meer. Overigens heb ik ook mooie hakken mee hoor! Want we mogen ook genieten.” En dat doen ze gelukkig volop.
Camperleven: ‘Alles wat we hebben zit in deze bus’
Willem Jan: “Ik ervaar veel rust. Nederland is georganiseerd, alles draait om efficiëntie. Die stress is er nu niet meer. Het is net of we veel ontvankelijker leven. We genieten van onverwachte ontmoetingen en hebben het gevoel dat we veel ontvangen én veel kunnen geven.” De komende tijd kan het stel rondkomen van wat ze hebben gespaard. Marianne: “Sommige mensen willen ons sponsoren, maar wij geven dan aan dat we het belangrijker vinden dat de projecten, mensen en kinderen die we t.z.t. hopen te helpen gesponsord worden. Wijzelf redden het voorlopig wel!”
Sterk door elkaar
Vertwijfeling zou volgens Willem Jan toeslaan wanneer er iets met Marianne gebeurt. Daarom letten ze goed op elkaar. Ze gaan bijvoorbeeld samen naar het toiletgebouw wanneer het donker en rustig is op een kampeerplek. En ook bij grensposten zullen ze elkaar niet uiteen laten halen wanneer dat gevraagd wordt. Marianne vertelt verder: “De wereld van de kinderprostitutie is gevaarlijk, daarvan zijn we ons sterk bewust, maar ik heb een groot verlangen om er iets tegen te doen. En ik denk dat we samen sterk zijn: met elkaar kunnen we huilen en alles bij God neerleggen.
Reis mee!
Benieuwd naar de avonturen van Willem Jan en Marianne?
Volg ze via Instagram: @ourvanlifestories
Lees ook: Ervaringsverhaal: 'Seksueel misbruik draag je je hele leven bij je'
Meer content lezen en kijken over mensen die zich inzetten voor een rechtvaardige wereld? Kijk eens op eo.nl/rechtdoen.
Beeld: ByMarianne Photography
Geschreven door
Martineke Poppe