Wendy (38) kreeg baar­moe­der­hals­kan­ker: ‘Ik rouw om het leven dat ik had’

Hoewel het percentage vrouwen in deze leeftijdscategorie wel gestegen is van 41% in 2022 naar 48% in 2023, wordt deelname aan het onderzoek nog veel uitgesteld. Slechts drie op de tien vrouwen in de leeftijdscategorie 30-34 jaar onderneemt binnen twaalf weken na de uitnodiging actie, zo blijkt uit cijfers van het Bevolkingsonderzoek in Nederland (BMHK). En dat is zorgelijk, zo vinden het RIVM, KWF en BMHK.

‘Twijfel niet’

Met een nieuwe campagne ‘Doe het Vandaag’ willen de partijen vrouwen motiveren om hun uitstrijkje vandaag nog te plannen. Iets wat Wendy alleen maar toejuicht. Zij kreeg zelf baarmoederhalskanker en roept andere vrouwen op om vooral dat uitstrijkje te laten maken. “Twijfel niet, liever één keer een vervelende eendenbek dan al die ellende later. Als ik denk aan alle pijn die ik nu heb gehad, daar valt een uitstrijkje echt bij in het niet. Door een uitstrijkje te laten maken, kan veel pijn je bespaard worden.”

Wendy is 27 wanneer zij last krijgt van bloedverlies. Ze slikt op dat moment de anticonceptiepil en zoekt er niet veel achter. Wanneer een andere pil niet helpt, laat ze via de huisarts een uitstrijkje maken. Er worden cellen gevonden met een matig ernstige afwijking: PAP 3a. Er is op dat moment nog geen reden voor paniek, want Wendy's lichaam zou deze cellen zelf moeten opruimen. Maar dat gebeurt niet: “Elk uitstrijkje bleef slecht terugkomen.”

Foute boel

“Het klinkt raar, maar ook dat gaat wennen. Ik was jong, niet wereldwijs genoeg. Achteraf gezien had ik eerder naar het ziekenhuis kunnen gaan”, geeft Wendy toe. Wanneer ze 32 jaar oud is, stapt Wendy binnen bij een ander ziekenhuis. Daar krijgt ze te horen dat het echt foute boel is, het is baarmoederhalskanker. Er wordt direct actie ondernomen. Ze krijgt de keuze of zij een baarmoeder besparende operatie wil of niet. Gezien de grote kinderwens van Wendy, besluit ze voor de besparende operatie te kiezen.

Na de operatie pakt Wendy haar leven weer op. Om de drie maanden wordt er een uitstrijkje en een inwendig onderzoek gedaan om haar gezondheid in de gaten te houden. Alles lijkt goed te gaan. Totdat Wendy en haar man, die ze inmiddels is tegengekomen, vijf jaar na de operatie willen beginnen aan hun gezamenlijke kinderwens. Na een afspraak bij de fertiliteitsarts lijken alle lichten op groen te staan. Totdat ze wordt gebeld met het nieuws dat het opnieuw foute boel is. “We hadden het goede nieuws net verteld aan mijn ouders, en nu spatte mijn droom uiteen.”

• Zieke Emma Heesters: ‘Laat je uitstrijkje maken!’ Waarom is dat cruciaal?

  Zieke Emma Heesters: ‘Laat je uitstrijkje maken!’ Waarom is dat cruciaal?

Wat als?

“De tumor had een grootte van 5,5 cm doorsnee, dus er was redelijk veel paniek. Ik heb nog gevraagd of ze mijn eicellen konden invriezen, omdat ik zo graag kinderen wilde. Maar daar was helaas geen tijd meer voor.” De behandeling voor Wendy's baarmoederhalskanker komt snel op gang. ”Achteraf vraag ik mij nog wel eens af wat er was gebeurd als ik op mijn strepen had gestaan en had gezegd dat mijn eitjes wél ingevroren moesten worden.”

Na een intensieve periode komt Wendy thuis. “Toen kwam echt de klap. Je bent helemaal op en moet je leven opnieuw vormgeven.” Alles kost haar energie. “Ik ben nog niet eens toegekomen aan het verwerken van het verlies van mijn kinderwens”, vertelt Wendy. “Ik rouw om het leven dat ik had. Ik was vroeger graag overal bij; verjaardagen, festivals, zonder mij was er geen feest. Nu moet ik met kleine dagelijkse handelingen rekening houden, haren wassen bijvoorbeeld.” Het verwerken gaat met vallen en opstaan. “De kanker is uit mijn lijf, maar niet uit mijn leven.”

• ‘Ik hoor bij de helft van de vrouwen die het uitstrijkje gewoon niet doet. Nooit.’

  ‘Ik hoor bij de helft van de vrouwen die het uitstrijkje gewoon niet doet. Nooit.’

Het glas halfvol zien

“Ik heb veel steun gehad aan mijn man, hij is er elke dag voor mij geweest. Hij remt mij af en we zijn veel naar elkaar toe gegroeid. Mijn man heeft veel van mij geslikt, maar je bent wel echt samen ziek. Iedereen die toekijkt, staat helemaal machteloos.” Wendy en haar man praten veel met elkaar en proberen vooral terug te kijken op de mooie momenten. Zelf ziet Wendy het glas altijd als halfvol. “Als er momenten zijn dat ik het niet meer zie zitten, probeer ik te kijken naar wat ik al bereikt heb. Eerst moest ik op een kruk in de douche zitten, nu kan ik zelfstandig douchen. Die kleine dingen ga je steeds meer waarderen.”

Europese Baarmoederhalskanker Preventieweek

Het is van 22 tot 28 januari Europese Baarmoederhalskanker Preventieweek, maar wat Wendy betreft is één week niet genoeg. “Als je ziet hoe groot de gevolgen van de ziekte zijn, zou er eigenlijk het hele jaar door campagne voor gevoerd moeten worden. Je hele leven staat op zijn kop, daar mag wel wat meer aandacht aan gegeven worden.”

Heeft het verhaal van Wendy je geraakt of wil je meer informatie over baarmoederhalskanker? Op Olijf.nl staan ervaringsverhalen en kun je terecht voor lotgenotencontact.