Daten als weduwe en moeder van twee pubers

Martine (42) ging pas op een datingsite, toen ze voor haar gevoel echt weer toe was aan een nieuwe relatie. ”Ik wilde eerst bewijzen dat ik mijn eigen boontjes kon doppen. Dat vond ik belangrijk. Wanhopig op zoek gaan naar een man omdat je niet alleen durft te zijn, vond ik niks. Ik dacht: ik heb het goed zo, maar het zou leuk zijn als ik iemand zou ontmoeten. Altijd zat ik alleen aan tafel met twee kinderen. Ik miste de gesprekken met een volwassene.”

Ze meldde zich aan bij Lexa. Achteraf best een opvallende keuze, erkent ze gelijk. “Want meestal doe je dat niet als christen. Maar het was bewust. Ik had wel een keer bij FunkyFish rondgeneusd, maar tot mijn schrik zag ik daar allemaal profielen opstaan van mensen uit mijn kerk. Daar had ik niet zo’n zin in.”

In alle rust uitgaan

Martine wilde in alle rust uitgaan. Ze hield daarom in het begin haar ontmoetingen geheim voor haar kinderen en haar verdere familie. “Dat zorgde soms voor hilarische situaties”, lacht Martine. “Ik zat bijvoorbeeld met mijn kinderen op de bank naar de televisie te kijken en kreeg voortdurend appjes. Dan moest ik een reden verzinnen waarom ik die kreeg. En op een avond zei ik tegen mijn zus dat ik met een vriendin naar de Intratuin zou gaan. In werkelijkheid was ik wandelen met een man. Belde ze op: ‘Wil je een bloemetje meenemen voor de verjaardag van ma?’ Moest ik na afloop van mijn date alsnog naar het tuincentrum rijden om niet door de mand te vallen.”

Daten als weduwe

Daten als weduwe van eind dertig bleek een hele ervaring. “Vroeger was ik onbevangen. Nu moest ik rekening houden met mijn kinderen en zag ik overal beren op de weg. Met Gert, mijn eerste man, groeide ik samen op. Hij was 25, ik was 17 toen we elkaar ontmoetten. Vond je bepaalde dingen niet leuk aan elkaar, dan was dat wel bij te sturen. Maar als je ouder bent, lukt dat niet meer. Dan moet je elkaar nemen zoals je bent. Je bent allebei gevormd. Ik voelde me ook onzeker over mijn lichaam. Dat ik me weer moest openstellen voor de ander, vond ik moeilijk.”

Niet kritisch genoeg

“Hoewel ik me voorgenomen had niet te happig te zijn”, vertelt Martine, “merkte ik dat ik toch niet kritisch genoeg was. Ik appte met een paar mannen die niet geschikt voor me waren.  Eentje woonde bijvoorbeeld nog bij zijn moeder. Hij wilde per se een pappa zijn voor mijn kinderen, want dat leek hem zo leuk. Via via achterhaalde hij mijn telefoonnummer en belde me op waar de kinderen bij zaten. Dat vond ik zo opdringerig dat ik er gelijk klaar mee was.”

Niks-geen-gedoe-man

Gaandeweg werd steeds duidelijk wat Martine zocht. “Een man die zelf vader was. Iemand die me tegenspraak kon geven en niet te ver weg woonde. Na een paar maand daten vond ik dat uiteindelijk allemaal in André. Toen ik hem voor het eerst ontmoette, zag ik de twinkeling in zijn ogen en dacht ik: dit is een gewone niks-geen-gedoe-man. Heerlijk! Hij was serieus, geïnteresseerd. Hij bleek gescheiden te zijn, had drie kinderen. Net als ik was hij opgegroeid in een christelijk gezin en in een dorp. Het plaatje klopte gewoon.”

Altijd onderdeel van ons leven

Martine was heel eerlijk tegen hem. “Gert zal altijd onderdeel uitmaken van ons leven”, legt ze uit, “en dat moest Andre wel kunnen accepteren. Als je het ene boek opendoet, wil dat niet zeggen dat je het andere dichtslaat. Ben je gescheiden, dan ligt het anders. Dan is er een hoop gebeurd en wil je dat vaak uitwissen. Maar ik heb het altijd heel fijn gehad bij Gert en de kinderen hadden een leuke vader aan hem. Gert wordt nog veel genoemd door ons.”

Niet vergelijken en idealiseren

“Wat ik wel echt probeer te vermijden, is om te vergelijken. André en Gert zijn zo verschillend. Heel soms denk ik wel: dat had Gert anders gedaan. Toch zal ik dat nooit hardop zeggen. Ik idealiseer mijn eerste huwelijk niet. Die relatie was ongecompliceerd. Twee jonge kinderen, niks geen gedoe. Nu is het lastiger omdat we met pubers thuis zitten. Maar als Gert nog had geleefd, was het waarschijnlijk ook anders geweest dan toen we jong waren.”

Reactie van (schoon)familie

“Op het moment dat André en ik officieel een stel werden”, zegt Martine, “kreeg ik verschillende reacties. Mijn kinderen, destijds 13 en 15, reageerden heel positief. Mijn ouders vonden het fijn voor me, hoewel ze zich eerst ook wel zorgen maakten. Hoe gaat het dan met de jongens? Weet je wel waaraan je begint? Het moeilijkste was het voor de familie van Gert. Zij moesten erg wennen aan het idee. Dat heeft echt tijd nodig gehad en is soms nog steeds lastig. Zijn zussen kwamen gelukkig wel naar de bruiloft.”

Preek Gor Khatchikyan

Volgens Martine verschilt het per persoon wanneer je er als weduwe weer aan toe bent om te daten. “Wat mij goed deed, was een preek van de arts Gor Khatchikyan die ik hoorde in de Vrije Baptistengemeente in Wierden. Hij zei: ‘Je mag rouwen en de Here God zal je troosten. Hij ziet je rouw, maar je mag jezelf tegelijkertijd toestaan om weer verder te gaan en te kijken wat voor plan God nog met de rest van je leven heeft.’ Dat gaf me zo’n rust. Ja, Gerts leven was opgehouden, maar het mijne niet. Ik mocht verder.”

Lees ook: Daten als je niet meer piepjong bent: Singlecoach Meinou geeft tips