Coronacrisis extra moeilijk voor ver­stan­de­lijk beperkten

Op de locatie van Andrea en haar collega's wonen 29 cliënten tussen de 18 en 55 jaar. De meesten hebben het verstandelijke niveau van een 4- tot 12-jarige en vinden het dan ook moeilijk om te begrijpen wat er aan de hand is.

Wereldkaart

"Ze hebben het gevoel dat ze opgesloten zitten. ‘We zitten gevangen,’ zeggen ze soms. En ze denken dat zij de enigen zijn die nergens heen mogen. Vooral omdat wij als medewerkers natuurlijk wel naar ons werk gaan. Ze zien het grote plaatje niet. We proberen dan via informatiefilmpjes en met een wereldkaart uit te leggen dat heel Nederland, ja zelfs de hele wereld met dit virus te maken heeft.”

Even zwaaien naar hun ouders

Andrea en haar collega’s proberen de cliënten, die normaal gesproken naar de dagopvang of naar hun werk gaan, zo goed mogelijk op te vangen. “Ze zijn nu 24/7 op de groep en dan is het het belangrijkste dat ze structuur hebben. Anders heb je kans dat ze zich terugtrekken op hun kamer; dat willen we zo veel mogelijk voorkomen. Dus hebben we een dagplanning gemaakt en bieden we hun nu zelf allerlei activiteiten aan, zoals knutselen of buiten spelletjes doen. Soms mogen ze met een begeleider op de fiets naar hun ouders om even te zwaaien. Ja, dat is voor ons als begeleiders heel intensief. We zijn van groepsbegeleider ineens activiteitenbegeleider geworden.”

Verdrietig

Hoewel de meeste cliënten wel begrijpen dat ze vaak hun handen moeten wassen en moeten hoesten en niezen in hun elleboog, zijn ze toch vaak verdrietig, vertelt Andrea.
“Ze begrijpen niet waarom er geen bezoek meer mag komen, en waarom ze nog maar naar één bepaalde supermarkt mogen. En we moeten oppassen dat ze het niet de hele dag door over het virus hebben. Soms moeten we die gesprekken echt afkappen en zeggen: ‘Kom jongens, we gaan iets leuks doen.’”

Beeld: Shutterstock

• Lees ook: Caroline start kaartenactie voor gehandicapte broer Chris