'Wat was mijn jour­na­lis­tie­ke rol in de coronacrisis?'

Nog maar twee jaar geleden had corona ons totaal in de greep. Aan het einde van 2021, ruim anderhalf jaar na de eerste uitbraak, greep het kabinet opnieuw naar een zeer ingrijpend middel: de lockdown. De omikron-variant was onderweg, van Zuid-Afrika naar Europa. En omdat die heel besmettelijk was, vond het kabinet-Rutte III het nodig vrijwel alles op slot te doen.
Het was de laatste ingreep. In het voorjaar van 2022 bleek waar wat al eerder werd vermoed: omikron is zeer besmettelijk, maar ook veel minder gevaarlijk. Geleidelijk werden alle beperkingen opgeheven.

Je zou zeggen: case closed. Leer ervan, en door. Maar zo simpel is het niet. Met name op social media merk ik dat voor veel mensen corona helemaal niet voorbij is. Nog dagelijks word ik geconfronteerd met m’n eigen columns en fragmenten van tv-uitzendingen en podcasts uit die tijd. Volgens de criticasters heb ik een grote bijdrage geleverd aan de afbraak van ons land in coronatijd – en dan formuleer ik de verwijten buitengewoon mild.

Daarom hebben we besloten op zelfonderzoek uit te gaan. Hoe hebben we – hoe heb ik – het eigenlijk gedaan in coronatijd? Zijn wij journalisten te braaf geweest? Zijn we te veel meegegaan in wat ‘het overheidsnarratief rond corona’ is gaan heten? Hebben we deskundigen als de virologen Ab Osterhaus en Marion Koopmans te vaak uitgenodigd? Hadden we criticasters van het overheidsbeleid, zoals Maurice de Hond, hoogleraar waarschijnlijkheidsrekening Ronald Meester en allerlei wetenschappers die anders naar het virus keken, meer ruimte moeten geven?

Had ik als journalist moeten waarschuwen voor de coronaprik? Had ik me moeten verzetten tegen die laatste lockdown en tegen de avondklok?
De onderliggende vraag is natuurlijk: is de kloof nog te dichten tussen mij en al die critici? En vooral ook: is de kloof nog te dichten tussen familieleden die elkaar ‘kwijtraakten’ in coronatijd?

Nou ja, er zijn veel vragen te stellen. Dat zijn we op dit moment volop aan het doen. Ik reis met collega Jos de Jager het hele land door. Ergens eind november zijn de resultaten te zien in Dit is de kwestie.

Ik geloof niet dat ik met deze zoektocht de coronakloof kan dichten. Daarvoor is het wantrouwen te groot en zijn de wonden te diep. Maar misschien dat ik hier en daar een klein beetje het gesprek weer op gang kan brengen.

Want alleen samen kunnen we verder na corona.