Wat mijn tuin me leert over Jezus

Bloeiend onkruid

Afgelopen jaar hebben wij onze tuin omgegooid. Van de vorige bewoners hadden we een grote onderhoudsloze, betegelde tuin overgenomen. Omdat we van ‘groen’ houden, gras goed is voor de afvoer van regenwater en bloemetjes voor de bijtjes, hebben we nu een mooie grasmat en flinke (inmiddels bloeiende) bloemenperken. 

Tja, een tuin moet ook onderhouden worden. Daar komt meer bij kijken dan ik had verwacht. Wat doe je met kale plekken in het gras? Hoe en met wat geef ik het gras en de aarde voeding? En een belangrijke vraag: wat is onkruid en wat niet? Ik zie dat sommige planten overwoekerd worden door wat mij onkruid lijkt. Maar hoe weet ik dat zeker, want onkruid kan ook bloemen hebben. Gelukkig heeft een hovenier laatst laten zien wat eruit getrokken kan worden en wat niet.  

Geestelijke lessen

Door mijn tuinervaring was ik extra ontvankelijk toen ik tijdens de Collegedag Ecologische Gerechtigheid A Rocha-oprichter en predikant Dave Bookless hoorde vertellen over de gelijkenissen uit de Evangeliën. Jezus gebruikt daarin vaak natuurmetaforen, denk aan de zaaier en de wijnrank. Dat is niet zomaar, stelt Bookless. 

Jezus doet dit, omdat de natuur, de fysieke wereld, ons essentiële geestelijke lessen kan leren. Wie onkruid kan signaleren en verwijderen, snapt dat principe ook beter als het om een geestelijk leven gaat. En: als je weet wat je allemaal moet doen om zaadjes van planten tot volle bloei te brengen, snap je ook beter dat de zielzorg voor jezelf en voor anderen niet te veronachtzamen is. 

Geïsoleerd van de natuur

Zou een van de redenen van de slechte omgang van mensen met de aarde kunnen zijn dat we te geïsoleerd leven van de natuur? Het kan haast niet anders. Als ik ga wandelen in het bos, voelt dat voor mij als stadsmens toch een beetje bijzonder. 

Elke ochtend verlaat ik mijn warme huis en stap ik in een overvolle trein. Ik zit uren achter mijn laptop en in de middag stap ik weer in de trein. We hebben nauwelijks verbinding meer met de natuur. We laten ons meeslepen in een technisch systeem van efficiëntie. Hoe kunnen we ooit goed voor de aarde zorgen, als we geen feeling hebben met waar het om gaat? 

Theologie en fysieke beleving

Een paar jaar geleden was ik een weekend in een het klooster vande Benedictinessen in Oosterhout. De abdis leidde daar een Lectio Divina over het verhaal van de rijke jongeling die van Jezus de opdracht kreeg zijn geld aan de armen af te staan. De non verraste me met haar uitleg dat het Jezus niet ging om die jongen per se te ontdoen van z’n geld. Het gaat om het in contact zijn met de arme mensen. Als hij dat doet, gaat hij iets essentieels ontdekken van wie Jezus is en wat zijn boodschap is.  

Ik geloof dat het zo werkt. Theologie en fysieke beleving hebben elkaar nodig. In onze geïsoleerde wereld waarin we de dagen op kantoor slijten, is het risico dat ons geloof te veel een zaak van het hoofd blijft. Daardoor kan het abstract blijven en missen we iets essentieels in wat Jezus ons wil leren. 

Weg uit de stad

Terug naar mijn tuin. Het plezier ervan is van korte duur. We gaan namelijk verhuizen. Weg uit de stad. Een belangrijke reden was dat we dichterbij de natuur willen wonen. We krijgen nu een huis met een grote tuin, die flink overwoekerd is. Ik zie ernaar uit, maar ook tegenop. Een plan maken, het uitvoeren en het onderhouden is veel werk. Toch is het gevoel van urgentie groot en ik weet nu hoe je kunt genieten van het resultaat.