Wakeboard-kampioene Sanne Meijer is klaar voor de zomer

Het naderende zomerseizoen nodigt uit om weer het water op te gaan. Een van de spectaculairste watersporten is wakeboarden, waarbij je op hoge snelheid wordt voortgetrokken door een kabel. Sanne Meijer haalt daarbij sensationele stunts uit. Een portret van deze wereldtopper uit Bellingwolde.

“Ik geniet enorm van trainingen en wedstrijden. Wakeboarden is mijn grote passie, maar helaas is het nog geen olympische sport. Daarom krijg ik niet de financiële steun van NOC*NSF, die er wel is voor andere topsporters," legt Sanne Meijer uit. "Ik moet dus zelf op zoek naar inkomsten en sponsors, en zelf mijn vervoer en onderkomen bij wedstrijden regelen. Het liefst zou ik me fulltime aan mijn sport willen wijden!”

Hoe werd wakeboarden je grote passie?
“Toen ik zes was, gingen we een keer met het gezin naar Wollebrand, een paviljoen met waterrecreatie in Naaldwijk. Die dag wilde ik al graag waterskiën, maar ik had nog geen zwemdiploma. Toen we een paar jaar later vanuit het Westland naar Bellingwolde verhuisden, zat er in mijn nieuwe klas een jongen die op waterskiën zat. Ik ging een keer mee en ontdekte al snel het wakeboarden.”

(Tekst loopt door onder de foto.)

Kunnen ‘oudere’ mensen het ook leren?
“Kom het maar gerust een keer proberen. Op wakeboard-banen zijn er speciale uren voor beginners – jong en oud – waarbij je niet vanaf een schans over de kop hoeft te vliegen. Het is echt een familiesport. Die sfeer is er zelfs in het wedstrijdcircuit. Mijn concurrenten, die uit de hele wereld komen, zijn tegelijkertijd mijn beste vriendinnen.”

Wat was je laatste schietgebedje?
“Dat zal geweest zijn toen ik een nieuwe truc uitprobeerde tijdens de training. Ik heb namelijk veel schouder- en knieblessures gehad. Bij een val kom ik soms nogal hard in aanraking met het water, en als ik de kabel niet snel genoeg loslaat, schiet mijn schouder uit de kom. Dus dan doe ik een ‘schietgebedje’, vooral tot het universum. Ik geloof dat er iets is, maar ik weet niet wat.”

Wie bewonder je?
“Mijn moeder, vanwege haar toewijding aan mijn sport. Toen ik 12 was, kwam ik in het Nederlands team. Elk weekend was er wel een training aan de andere kant van het land. Daar bracht ze me altijd naartoe. Ze heeft veel opgegeven voor mijn sport, wat zij heel vanzelfsprekend vindt. Maar veel andere ouders zouden dat niet doen. Dankzij haar ben ik geworden wie ik nu ben.”

(Tekst loopt door onder de foto.)

Wat is het mooiste plekje op aarde?
“Als ik een locatie moet noemen, is dat Bali, vanwege het prachtige strand, de natuur en de stadjes. Het is echt wel een beetje ‘mijn’ eiland. Maar eigenlijk is de locatie niet eens zo belangrijk. De mooiste plek is waar ik gelukkig ben, en al mijn vrienden en familie bij me heb.”

Wat is je belangrijkste levensles?
“Blijf dromen en ga voor datgene wat je echt wilt. Ik heb al mijn hele leven het idee dat ik mijn doelen kan halen, als ik er maar hard genoeg voor werk. Maar vergeet ook niet in het hier en nu te leven.”