Waarom christenen niet vaker, maar béter over seks moeten praten

'Binnen de kerk zouden we vaker over seks moeten praten,' las ik onlangs op een christelijke website. Krijgt seksualiteit te weinig aandacht binnen de kerk? Ik vraag het mij af. Op bijna iedere jeugdavond die ik in mijn tienertijd bezocht kwam het onderwerp ter sprake. Vanaf het podium werden wij, vijftienjarigen, uitgedaagd om ons vollediger over te geven aan Jezus. We werden opgeroepen om naar voren te komen en alles wat tussen ons en de Heer in stond af te zweren. Zonder uitzondering ontstond er dan een rij van jonge jongens die onder tranen beleden dat zij zichzelf bevredigden. Ze hadden zo'n spijt. Met de kracht van de Heilige Geest aan hun zijde namen zij zich voor het nooit meer te doen. 

Als dochter van Nederlandse boeren ging ik een aantal jaren naar een conservatief christelijk schooltje op het Canadese platteland. Passie werd daar bestreden als ware het schimmel op onze blanke muren, sensualiteit werd ingeperkt als ware het de hoer van Babylon. Meisjes van twaalf kregen les uit het boek Christian Charm. Hier leerden we onder andere dat we niet met onze benen over elkaar moesten zitten, want het stuk blote huid dat daarbij getoond werd kon mannen in verleiding brengen. Christelijke jongedames behoorden hun knieën strak tegen elkaar te zetten en hun enkels te kruisen. 

'Ze zingt toch over Jezus?'

Op het kleine schooltje op de prairie mochten bovenbouwleerlingen in de pauze naar muziek luisteren die zij zelf meebrachten. Uiteraard géén seculiere muziek, maar cassettebandjes van christelijke artiesten die over lieve dingen en over Jezus zongen. Om er zeker van te zijn dat wij geen stiekeme popmuziek in onze walkmans stopten, werden de bandjes vooraf door onze juf gekeurd. Mijn vriendin Kelly en ik hadden ons zakgeld bij elkaar gelegd om in de Gospel Book Store een bandje van Amy Grant te kopen, een coole dame met een licht hese stem, die luipaardprintjasjes droeg. Ik legde de glimmende cassettehoes in de open handen van onze juf, mrs. T., en Kelly stopte het bandje alvast in de enorme cassetterecorder die op het lerarenbureau stond. Met gefronste wenkbrauwen bestudeerde mrs. T. de voorkant van de hoes, waarop Amy Grant leek te dansen… Wij hielden onze adem in. 

Mrs. T. knikte kort en Kelly zette hem aan. Een stevige synthesizer en een vette baslijn galmden door het klaslokaal. Amy Grant zong gepassioneerd dat de liefde van Jezus de enige is die werkelijk vervult. Met opeen geknepen lippen schudde mrs. T. haar hoofd van links naar rechts, van links naar rechts, haar ogen strak gericht op de hupsende dame in haar ordinaire jasje. Kelly draaide de volumeknop iets naar beneden. 'Ze zingt over Jezus,' probeerde ik. 'Ze houdt echt veel van Jezus, dat kun je merken.' 

Foute beat

'Zet maar uit.' Mrs. T. gaf het hoesje terug aan Kelly, die hem bedremmeld aanpakte en de cassetterecorder uitklikte. Ik had een opstandige bui die middag. 'Waarom?' vroeg ik, 'Waarom mogen we dit niet luisteren?' Mrs. T. zuchtte, rolde met haar ogen en veegde haar handen af aan haar ribfluwelen rok. 'Die beat.' Het woord smaakte zichtbaar vies in haar mond. 'Wat is er mis met een beat?', vroeg ik. Kelly grijnsde en zette grote ogen naar mij op, maar ik werd gesterkt door de jongens uit de hoogste klas, wier aandacht we intussen hadden getrokken. Met hun armen over elkaar geslagen waren ze bij ons komen staan. 'Ja, wat is er eigenlijk verkeerd aan een beat?'  

De leerkracht keek verbouwereerd, niet opgewassen tegen zoveel weerstand, 'Nou,' hakkelde ze, 'Gewoon, dat is niet goed.' Haar publiek wachtte aandachtig. Ze liet haar adem luidruchtig gaan en rechtte haar schouders. 'Seks!' Ze zei het venijnig. 'Van zo'n beat wil je seks doen!' Ze draaide zich abrupt om en stevende met opgeheven hoofd de klas uit. Ze moet ons gelach vanaf de gang gehoord hebben, maar er werd 's middags geen woord meer aan vuil gemaakt. Wel kregen we twee rijen extra sommen die we in doodse stilte maakten. 

Die arme mrs. T., met haar gesteven bloesje en bruine panty in sandalen, zou ze echt elke keer seks hebben gewild, wanneer zij ritmische muziek hoorde? 'Lach daar maar niet om,' zei mijn vader 's middags tegen mij en Kelly, terwijl hij bedachtzaam in zijn koffie roerde. 'Dat zal best een ernstige aandoening zijn.'

Gezond

Wellicht moeten wij als christenen niet vaker over seks praten met onze jongeren, maar een beetje minder krampachtig. In plaats van onze twaalfjarige dochters te vertellen dat hun lichaam aanstootgevend is, zouden we een mooi behaatje met ze kunnen kopen en een taartje met ze eten, om te vieren dat hun ontluikende lichaam wonderbaarlijk gemaakt is. Misschien kunnen we dan gelijk onze vijftienjarige jongens vertellen dat het gezond is om je eigen lijf te verkennen, dat het prima is om te genieten van al het goede dat God geeft, zolang je jezelf en de ander geen kwaad doet.

Niet alles is lieflijk, niet alles is puur. Maar ook niet alles is vies, niet alles is zondig. 

Meer weten over opvoeden & gezin? Ga naar eo.nl/opvoeden