In groep 7 hadden Jacqueline en Frank al verkering – inmiddels zijn ze getrouwd

Jacqueline woont dicht bij Frank en komt in groep 7 bij hem in de klas. ”Frank droeg altijd een pet, achterstevoren. Hij was populair en mondig, dat vond ik heel stoer”, vertelt Jacqueline. “Zelf was ik heel bleu. Ik droeg een jurkje en droeg mijn lange haar in een staart. Frank trok veel op met een stoer meisje dat op voetbal zat. Ik dacht dat hij op haar verliefd was, maar hij bleek verliefd te zijn op mij!”

Tekst gaat hieronder verder.

Snotneus en liefdesbrieven

Frank en Jacqueline trekken veel met elkaar op. “We spraken buiten schooltijd af en hij nam z’n vrienden mee, ik mijn vriendinnen. We deden vaak zoentikkertje: als je dubbel getikt was, mocht je elkaar een zoen geven. Ik herinner me nog dat Frank altijd een snotneus had. Dan voelde ik zijn snot op mijn bovenlip”, vertelt ze lachend.

“We schreven ook liefdesbrieven naar elkaar. Die heb ik allemaal nog. Ik telde daarin altijd de weken, dagen, uren en seconden dat we verkering hadden. Frank schreef altijd zoiets terug als: ‘Jij bent mijn prinses’. Hij tekende er hartjes bij en plakte er stickertjes op van Garfield. Frank vond mij lief en mijn lange haar heel mooi. Onze meester vond het heel interessant. Hij kwam in de klas wel eens briefjes tegen die ik naar Frank gegooid had. Die zette hij in de schoolkrant. Sommige ouders waren er wat verbolgen om, ze vonden het overdreven. Mijn ouders vonden het wel grappig – ze namen het niet erg serieus. M’n moeder riep wel eens naar mij: ‘Mevrouw Zoeteweij!’ Dat vond ik stom, want Frank woonde maar een straat verder. Ik wilde niet dat hij het zou horen.”

Sneller kloppen

Als Frank en Jacqueline naar groep 8 gaan, komen ze allebei in een andere klas terecht. “Automatisch was onze verkering toen over. Daarna ging Frank in Rotterdam naar de middelbare school en ik in Middelharnis. In die vier jaar zag ik hem soms als hij langs ons huis liep. We groetten elkaar en mijn hart ging altijd een beetje sneller kloppen. Maar verder was er niets”, vertelt ze. “Soms waren er jongens verliefd op mij. Ik had ook wel eens kort verkering, maar ik maakte dat weer snel uit. Ik voelde namelijk niet dat hele verliefde gevoel dat ik bij Frank had gehad.”

Eerste afspraakje

Wanneer Jacqueline gaat studeren, ontmoet ze een oud-klasgenote van Frank. Ze worden vriendinnen. “Ze kwam een weekend bij mij logeren en we gingen samen naar de kerk. Toen was Frank daar ineens. Hij wisselde zijn telefoonnummer met haar uit en dat vond ik niet leuk – ik was jaloers! Ik vroeg haar wat ze met het nummer ging doen, maar ze had weinig interesse. Toen vroeg ik of ze het nummer aan mij wilde geven”, zegt Jacqueline.

“Toen begonnen Frank en ik met sms’en. Het liep uit op een afspraakje in Rotterdam en we kregen verkering. Na drie jaar ging het even uit en een time-out leek ons slim, omdat we zo samen opgegroeid waren. In die maand dat het uit was, voelde ik me heel erg ongelukkig”, herinnert ze zich. “Na die maand vroeg Frank me op de Euromast: ‘Zullen we weer gewoon verder gaan, Jacq?’ We waren inmiddels 20 en 21 jaar en kochten vriendschapsringen. We maakten plannen om snel te trouwen en schreven ons in voor een nieuwbouwproject. Dat duurde uiteindelijk nog tweeënhalf jaar.”

Samen opgroeien in een relatie

Het min of meer samen opgroeien, heeft een basis voor hun relatie gelegd, denkt Jacqueline. “Toch is het denk ik goed dat de verkering een tijd op de achtergrond bleef. Als we in de mavotijd aan elkaar waren blijven klitten, had dat ons misschien wel beperkt. Nu konden we zelfstandig verder ontwikkelen, puberen en de wereld ontdekken. Toen we weer met beide voeten op de grond stonden, kregen we weer een relatie. Dat vind ik heel bijzonder”, vertelt ze. “In die tijd had ik het thuis best pittig: ik kom uit een heel groot gezin en zat destijds met mezelf in de knoop. Frank had maar één broer en daar thuis was alles heel gestructureerd – dat was prettig voor mij. Frank is heel anders dan ik en vult mij altijd aan: dat heeft mij enorm geholpen.”

Doordat ze elkaar al van zo’n jonge leeftijd kennen, voelt het bijna als broer en zus, vindt Jacqueline. “We voelen liefde voor elkaar. Frank wilde altijd dat het goed met me ging en beet zich daarin vast. Hij wilde mij andere, nieuwe dingen laten zien in het leven. Zijn gezin ging bijvoorbeeld altijd op verre vakanties. Toen ik de eerste keer mee ging naar Noorwegen wist ik niet wat me overkwam”, vertelt ze. “Anderzijds kon ik hem ook weer veel geven. Ik praat graag en dat was voor hem een uitnodiging om te verwoorden wat hij vond en dacht.”

Klein vermogen

Na zes jaar verkering trouwen Frank en Jacqueline met elkaar. “We hadden veel voorbereidingstijd om bijvoorbeeld alles voor ons huis te regelen. En we hadden inmiddels zoveel gespaard voor ons huwelijk dat we het spaargeld moesten splitsen – anders zouden we veel belasting moeten betalen over dat vermogen”, grinnikt ze. “Sparen leerde ik van Frank, want ik kon dat niet. Hij is altijd bezig met vooruitdenken.”

Dat de twee zo lang verkering hadden, ziet Jacqueline ook als leiding van God. “Mijn vader en moeder raakten burn-out, maar omdat ik nog thuis woonde, kon ik met Frank voor mijn broertjes en zusje zorgen.” Inmiddels zijn ze zelf drie kinderen rijker. “Toen we een jaar of achttien waren, bespraken we of we kinderen wilden. Daar stonden we allebei voor open; en als het een jongen was, zou hij Lukas heten. Zo gebeurde het ook: onze Lukas is nu bijna veertien jaar.”

Tekst gaat hieronder verder.

• Eva's online training 'Upgrade je relatie, verbeter je communicatie'

  Klik hier

Veel stormen doorstaan

In hun huwelijk hebben Frank en Jacqueline veel stormen doorstaan. “We maakten best veel mee. Het is bijzonder dat we elkaar zo aanvullen. Ik vind het echt wonderlijk wat wij samen hebben, en hoe we elkaar motiveren om te blijven ontwikkelen. Als Frank een opleiding klaar had, deed ik er weer één”, vertelt ze met een glimlach. “Het is soms wel een uitdaging om elkaar te blijven zien, want we werken allebei onregelmatig. Soms zijn we doordeweeks allebei een dag vrij en dan doen we net of het weekend is. Dan zoeken we het terras op en eten we ’s avonds iets lekkers.”

Ook het christelijk geloof speelt een rol voor Jacqueline en Frank. “We kunnen goed praten over ons geloof en liefde voor God, en willen ons daarvoor inzetten. We kijken uit naar wat de toekomst ons brengen zal.”