Anne-Renske over kerst met haar samengestelde gezin: ‘Van buiten lijken we verdacht veel op een normaal gezin’
24 december 2021 · 09:48
Update: 27 november 2023 · 14:49
Als de deuntjes in de supermarkt van ‘Sinterklaas kapoentje’ worden vervangen door ‘All I Want For Chrismas Is You’, is er bij mij ook een soort omschakeling. De weken naar kerst hebben een dubbele lading. Op 22 december 2013 overleed mijn moeder aan kanker. Nu is het acht jaar later en komen we als samengesteld gezin de feestdagen weer door met een full house.
Een verliefde vader
Eind 2015 deelde mijn vader dat hij weer verlangen kreeg naar een maatje. Hij had, en heeft, een mooie groep familie en vrienden om zich heen, maar hij wilde zijn leven graag weer met een vrouw kunnen delen. Ik was toen 15, mijn broers 17 en 19 jaar. In het begin was het niet makkelijk om te bedenken dat er iemand anders dan mijn moeder aan mijn vaders zijde kon staan. Maar ik gunde het hem van harte, ik wilde niet dat mijn vader zich alleen voelde. Daarnaast wist ik dat mijn moeder ook nooit had gewild dat hij alleen zou blijven.
Doordat mijn vader transparant was en we er ook wel de humor van een datende vader konden inzien, was het voor mij geen al te zwaar onderwerp thuis. Het is erg bijzonder om je eigen vader verliefd te zien, vooral op een leeftijd waar je zelf die gevoelens voor het eerst gaat ontdekken. Wat blijkt, verliefdheid uit zich op alle leeftijden hetzelfde: huppelen door het huis, met een big smile achter je telefoon aan het appen, foto’s van de ander maken en elkaar zoveel mogelijk willen zien.
De eerste kennismaking
Mijn broers en ik ontmoetten Nancy voor de eerste keer in januari 2016. We maakten grapjes over het feit dat het als een omgekeerde wereld voelde; normaal stel je als kind je vriend of vriendin voor aan je vader, nu was dat andersom. Nancy bleek een hele lieve vrouw, ik was heel blij om te zien dat ze echt voor mijn vader ging.
Ik was me ervan bewust dat het voor haar helemaal geen makkelijke keuze moest zijn geweest; je te binden aan iemand die heel veel heeft meegemaakt. Bovendien kwamen er ook nog eens drie kinderen bij waar ze iets mee moest. Ik vond het erg spannend, vooral welke rol zij wilde innemen. Ik was bang dat iemand zou proberen om mijn moeder te vervangen. Daarbij hielp de term ‘stiefmoeder’ ook niet, wier reputatie door de sprookjes aardig is ontsierd.
De reputatie van de term ‘stiefmoeder’ hielp niet
Na de eerste kennismaking zetten mijn broers en ik een paar punten op een rij. Eén: ze wilde niet onze moeder vervangen, fijn! Twee: ze was vegetariër, dat zou best wat aanpassing vragen. Drie: ze had een kat, die was ook wel welkom in ons gezin. Ik was ook opgelucht dat Nancy geen kinderen had, dit was zowel praktisch en emotioneel makkelijker voor ons.
Samengesteld gezin
Vanaf toen kwam Nancy vaker langs en ik leerde steeds meer kennen van haar leven, dat zich de afgelopen 25 jaar in Zwolle had afgespeeld. Ze vertelde over haar familie, over haar nichtjes, waarvoor ze als een tweede moeder was. Over haar werk, thuis en vriendinnen. Toen Nancy en mijn vader verloofd waren, gingen ze op zoek naar een huis voor ons vijven in Amersfoort. Het was heel fijn hoe mijn broers en ik hierbij werden betrokken, er werd aan ons gedacht en goed geluisterd naar onze wensen. Ik ervaar de verhuizing van Nancy naar Amersfoort als één van de grootste getuigenissen van haar liefde voor mijn vader, en voor ons als kinderen.
Om met z’n vijven aan een nieuw hoofdstuk te beginnen in een nieuw huis en een andere wijk betekende veel voor mij. Zo werden de herinneringen van mijn moeder niet overgeschreven, en konden we op een gelijke manier met elkaar starten.
Feestdagen
Nancy is dus vegetarisch. Dat vind ik ontzettend ironisch, omdat mijn vader in restaurants het liefste een mixed grill bestelt. Door een vegetariër aan het kerstdiner te hebben, werd het keuze-assortiment flink uitgebreid. Daarvoor werd traditioneel het gourmetstel van zolder gehaald, waar dan de gebruikelijke speklappen, hamburgers en worstjes op kwamen. Nu waren er opeens veel meer groenten, falafel en andere vega-opties aanwezig.
Van buiten lijken we verdacht veel op een normaal gezin
Het was voor mij gek om met zijn zessen – mijn vriend was er ook bij – de kerstdienst te bezoeken. Van buiten lijken we zo verdacht veel op een ‘normaal gezin’, dacht ik. De kerk blijft een gekke plek om te komen, omdat daar veel mensen mijn moeder hebben gekend. Ik ben inmiddels verhuisd naar Utrecht, maar als ik in Amersfoort naar de dienst meega, ben ik me er heel erg bewust van dat we een bijzondere, maar onnatuurlijke samenstelling zijn.
Ik vind het heel fijn dat mijn moeders familie een rol is blijven spelen in ons leven. Het is traditie gebleven dat we op Nieuwjaarsdag naar onze opa en oma van mijn moeders kant gaan. Ik vind het tof dat Nancy daar ook mee naar toe gaat. Ik besef me dat het niet vanzelfsprekend is dat zij zo goed kan omgaan met mijn vaders ‘andere schoonfamilie’. Ik ben daar zowel Nancy als mijn moeders familie heel dankbaar voor.
Inmiddels wonen er geen kinderen meer thuis, en zijn we het gourmetten ontgroeid. We zijn met elkaar nieuwe tradities tot stand aan het brengen, en vullen de feestdagen als samengesteld gezin op een fijne manier in. Het gemis van mijn moeder blijft. Ik mis haar warme knuffel als het koud is, haar lach aan tafel, haar zingen in de kerk en haar vertrouwde plek in de families. En dat mag ook.
Ben je benieuwd naar het perspectief van Nancy? Lees hier hoe zij de feestdagen ervaart in het samengestelde gezin.