Twee inzichten om je Bijbel rigoureus anders te lezen

Een aantal van jullie heeft me gevraagd hoe het komt dat ik de Bijbel op een bepaalde manier benader. Een van de redenen is Buechner…

Je vraagt wie Buechner is? Frederick Buechner is een Amerikaanse schrijver. Zijn eerste boek, A Long Day’s Dying, verscheen in 1950. Hij schreef daarna nog 35 boeken, waarvan een groot aantal gaan over geloof en spiritualiteit, en de meeste zijn nog altijd net zo origineel en relevant. Al zo vaak hebben jullie vragen ingestuurd over God en de Bijbel en geloof en Jezus, en dan dacht ik bij mezelf: daarover schreef Buechner al veertig jaar geleden.

Dus welkom bij een miniserie over Buechner. Ik laat je in de komende blogs kennismaken met zijn teksten en je zult zien dat, waarmee je ook maar worstelt, er een grote kans is dat hij daar al eerder over heeft nagedacht en er iets bruikbaars, geniaals en inspirerends over heeft geschreven…

Je hebt kijken en je hebt zien

Frederick:
Als iemand beweert dat je de Bijbel letterlijk moet nemen, woord voor woord, of anders helemaal niet, vraag hem dan eens of je Johannes de Doper letterlijk moet nemen als hij Jezus het lam van God noemt. Als iemand beweert dat geen enkel rationeel mens een boek serieus kan nemen dat veronderstelt dat de wereld is geschapen in zes dagen en de mens op een middag, vraag hem of hij Shakespeare serieus kan nemen, elke zesdegroeper krijgt de slappe lach van Shakespeares wetenschappelijke kennis…

Tot slot dit. Als je naar een raam kijkt, zie je vliegenstrontjes, stof, de barst waar de frisbee van Junior ertegenaan knalde. Als je door een raam kijkt, zie je de wereld daarbuiten. Iets dergelijks is het verschil tussen mensen die de Bijbel zien als een ‘heilige saaie boel’ en mensen die het zien als het Woord van God dat spreekt in de diepten van onszelf vanuit de diepten van een bijna onvoorstelbaar verleden. (Beyond Words)

Rob:
Dit is waarom ik zo vaak schrijf over de menselijkheid van de Bijbel. Daar begin je, met echte mensen in echte plaatsen in echte tijden (ik denk dat ik die zin nu al zo’n honderd keer heb opgeschreven in deze serie blogs!).

Je kijkt naar hun wereld en hun worstelingen en hun verlangens om iets te begrijpen van hun ervaringen met dat meer van het leven.

De Bijbel is autobiografisch, maar niet de autobiografie van God

Frederick:
Alle theologie is, net als alle fictie, ten diepste autobiografie. (The Sacred Journey, in het Nederlands verschenen onder de titel Een heilige reis)

Rob:
Dit is de reden waarom zoveel mensen de Bijbel zo verwarrend en frustrerend vinden – ze beginnen met de overtuiging dat God heeft besloten om een boek te schrijven. Als dat je vertrekpunt is, dan eindig je met duizenden vragen die beginnen met

Waarom heeft God…?
of
Wat voor een God kan nou…?
of
Hoe moet ik vertrouwen op, houden van, of zelfs geloven in een God die…

Begin eens bij autobiografie, begin met verhaal, begin met menselijke ervaring. Twijfel, blijdschap, boosheid, eerbied, ontzag, overtuiging, wanhoop – begin daar nou eens.

Zoals Frederick al zegt: je kunt ernaar kijken, of je kunt erdoorheen kijken, naar een wereld daarbuiten…

Verder lezen? De vier verhalen uit de serie van Rob vindt je bovenin. 

En hier vind je een uitgebreid verhaal over Buechner uit Christianity Today.