Nienke Bakker: 'Ui­t­ein­de­lijk is de Grote Regisseur aan het werk'

Nienke werkt nu zo’n zeven jaar, waarvan twee jaar als hoofd, voor EO Metterdaad. ‘Ik ben heel gestructureerd’ zegt ze, als haar gevraagd wordt hoe het haar lukt om het gezinsleven – moeder van drie kinderen - én haar functie te combineren. Haar takenpakket is uitgebreid: ze stuurt het team van EO Metterdaad aan, is eindredacteur van het tv-programma Metterdaad en hoofd van de gelijknamige stichting. ‘Veel vergaderen, maar ook tijd vrijmaken voor creatieve projecten, uitzendingen kijken, stukken schrijven en bekijken welke projecten in aanmerking komen. Ik moet het plannen, want het vraagt allemaal aandacht.’

Metterdaad laat vaak schrijnende situaties zien, neem je dat mee naar huis?

‘Voor deze functie heb ik jaren in de journalistiek gewerkt. Daar heb ik geleerd om dat los te laten. Ik neem het dus niet mee naar huis, maar ik ben me wel, meer dan ooit, bewust van de welvaart waarin we leven. Dat probeer ik ook aan mijn kinderen mee te geven – zij kijken ook de uitzendingen. In die zin heeft het wel impact.’

Wie, uit een van de projecten van EO Metterdaad, is je bijgebleven?

‘Ik moet denken aan Consoler, uit Tanzania. Ze heeft 39 dochters. Een van haarzelf, maar ze noemt de 38 andere meiden die bij haar wonen ook haar dochters. Ze ontfermt zich over hen zoals een liefdevolle moeder dat zou doen. Zij is echt zo’n vrouw van wie ik denk: hoe bestaat het! Ik vind haar heel inspirerend.’

In de projecten lijken het vaak vrouwen die de boel draaiende houden, hoe verklaar je dat?

‘Vrouwen zijn vaak wel dé manier om een gemeenschap te bereiken. Dat kan via scholen of via de kinderen – veel hulporganisaties proberen om die reden via vrouwen de community binnen te komen, je bereikt ze makkelijker.’

Hoe is EO Metterdaad veranderd in vergelijking met vijftig jaar terug?

“Het begon in 1972 met radio; een maand of vier later kwamen we voor het eerst op tv. Als je die beelden nu terugkijkt, is dat héél langzame televisie. Door de jaren heen is er behoorlijk wat veranderd als het gaat over hoe we de projecten in beeld brengen. Het is niet meer het superieure Westen dat zegt hoe het moet. We laten ook niet meer alleen de nood zien, maar juist de hoop en veerkracht. Het gaat om verhalen waarbij mensen zeggen: hier wil ik aan bijdragen, hiermee verbeter ik een stukje van de wereld. Ook de hulpverlening zelf is veranderd. Zo ging er in 1980 een eigen transport met medicijnen in een EO-vrachtwagen naar Oeganda. Nu richten de projecten zich steeds meer op zelfredzaamheid in het land: hoe help je de mensen nu zelf de cirkel van armoede te doorbreken? Je merkt dat onze kijkers daarin zijn meegegroeid.”

Wat zijn uitdagingen waar je tegenaan loopt?

“De afgelopen twee jaar waren een enorme uitdaging. We maken zo’n dertien, veertien reizen per jaar – omdat we elke week uitzenden. In tijden van de pandemie kon dat ineens niet meer en moesten we heel creatief zijn. Maar ook als de reizen wél door kunnen gaan, gebeuren er de gekste en gevaarlijkste dingen. Zo is er weleens een team een land uit gezet, is het filmmateriaal gestolen op het vliegveld van Peru of belandden we, terwijl we de droogte van Madagaskar wilden filmen, in een cycloon.

Het is nooit saai. Toch zijn er ook ontzettend veel wonderen gebeurd. Visa die precies op tijd zijn of een ploeg die net aan een bombardement ontsnapt. We zeggen al jaren: uiteindelijk is de Grote Regisseur aan het werk, en dat geloof ik ook.”

Verlies je de moed weleens?

“Nee, ik ben alleen maar meer gedreven om door te gaan. Het mooie vind ik dat we heel veel verschillende dingen kunnen doen. Als hulporganisatie heb je je vaste projecten, als EO Metterdaad kunnen we elke maand iets anders steunen. Aan de ene kant bieden we praktische hulp, aan de andere kant laten we de verhalen zien. Dat is uniek.”

EO Metterdaad is elke zaterdag om 18.20 uur te zien op NPO 2.

Fotograaf: Nienke van Denderen