Tijdens een stiltedag komt Hannah zichzelf tegen

Ik kijk al maanden uit naar deze stiltedag. Mijn verwachtingen zijn hoog: ik wil tot rust komen, voelen hoe het echt met me gaat en God ontmoeten. Ik denk ook dat ik het nodig heb, want de afgelopen maanden waren turbulent. Mijn zoontje kreeg de diagnose diabetes en sindsdien draait er veel om zijn gezondheid. Tegelijk zie ik op tegen deze dag. Het voelt raar om zomaar een dag weg te gaan. Een beetje egoïstisch ook; ik kan lekker stil zijn, terwijl mijn man alleen is met onze drie druktemakers, moe van hun laatste schoolweken.

Zenuwachtig

Maar de dag is gepland en betaald, dus niet zeuren: ik ga gewoon. Ik worstel me door het drukke zaterdagochtendverkeer en parkeer met opgetrokken schouders mijn auto. Ik beland op een prachtige plek, een oude boerderij met een heerlijke tuin. Als ik buiten met een kop koffie op een stoel zak, merk ik meteen dat hier rust heerst. Wel ben ik wat gespannen: wat gaat deze dag brengen?

Ik ben niet de enige die een beetje zenuwachtig is. De deelnemers – negen vrouwen en een man – delen kort wat ze verwachten van deze dag. Iedereen zoekt eigenlijk naar hetzelfde: verbinding met zichzelf en met God. Maar hoe precies, dat weten we niet. Na de kennismaking gaat de stilte in. Vanaf nu wordt er alleen nog gepraat door Leni en Tineke, de begeleiders van Aandachtig Leven.

Zere arm

Stap voor stap leiden Leni en Tineke ons door de programmaonderdelen. De dag vormt een prettige afwisseling van beweging, buiten zijn en meditaties. We beginnen met wat rek- en strekoefeningen in de buitenlucht. Ik voel een verkrampte spier, een zere arm. Het mag er zijn. Tineke herhaalt: “Dit is jouw plek” en zo voel ik het ook. Ik maakte tijd vrij voor deze dag en nu mag ik deze ruimte ook innemen. Ik mag hier zijn.

We lezen Spreuken 4:20-23. Bescherm je hart boven alles, staat er. Een tekst waar ik al een paar weken op kauw. In de tuin zoek ik een plekje om hierover door te denken. Hoe bescherm ik mijn hart, maak ik wel mijn eigen keuzes? Maar eigenlijk kan ik me niet goed concentreren. In mijn hoofd is het een chaos, ik voel me moe, verdrietig en er zit spanning op mijn borst. Nu kan ik mezelf niet meer uit de weg gaan, me niet meer verstoppen achter mijn telefoon, to-do-lijsten en volle wasmanden. Nu heb ik tijd om te onderzoeken waar al die gevoelens vandaan komen, ook al zou ik ze het liefst negeren.

Stiltewandeling

Midden op het grasveld staat een prachtige boom. Ik zou als die boom willen zijn, diep geworteld. Me niet zo laten beïnvloeden, niet met alle winden meewaaien, maar alleen een beetje meebuigen met wat er voorbijkomt. Hoe zorg ik ervoor dat ik stevig geworteld raak? Ik schrijf wat, laat een traan en word steeds rustiger. Er ontstaat weer ruimte in mijn borst.

’s Middags maken we een stiltewandeling. Het lukt me om me heel bewust te zijn van alles wat ik hoor, zie ruik en voel, zonder afgeleid te worden. ‘Je hoeft er alleen maar te zijn / voel de wind en de zon / dat is God – Hij is erbij’, schrijf ik later. We kijken naar het schilderij van de verloren zoon en ik herken me in de oudste zoon. Zijn vader was altijd dicht bij hem, ook al ervoer hij dat niet zo. Mijn hemelse Vader is er ook altijd voor mij, ook al voel ik dat niet altijd zo. Hij is niet ver weg.

Op weg naar stilte

Tijdens de afsluiting vertellen enkele mensen hoe ze deze dag beleefd hebben. Normaal gesproken was ik enorm nieuwsgierig geweest naar ieders verhaal. Vandaag kon ik dat loslaten en op mezelf focussen. Wat overblijft is de verwondering: wat is het eigenlijk bijzonder dat God zijn eigen weg gaat met al deze mensen.

Jos Douma zegt in zijn boek Stil, mijn ziel: “Misschien moet je jezelf niet afvragen ‘Ben ik wel echt stil geworden?’, maar is deze vraag helpender: ‘Ben ik op weg gegaan naar de stilte (ook al ben ik er misschien niet aangekomen)?’” Dat is een mooie omschrijving van mijn ervaring van deze dag. De stilte hielp me om de confrontatie met mijn verdriet en onrust aan te gaan. Uiteindelijk bleek ik helemaal niet zo veel nodig te hebben om rust te vinden. In de bomen, blaadjes en het gras ervoer ik Gods aanwezigheid. En die zijn er thuis gelukkig ook.

Lees ook: Ben je toe aan rust? Deze gebeden kunnen je helpen

Leren rusten

Hoe leer je rusten midden in de chaos? Kunnen rust en werk (of opleiding, huishouden, vrijwilligerswerk...) wel samengaan? In de online training Leren rusten helpen Eva en stiltetrainer & auteur Mirjam van der Vegt jou op weg met het toepassen van rust in jouw leven.