The­a­ter­maak­ster Carla Veldhuis kwam tot geloof door een theaterstuk

Carla groeide op in een creatief gezin; haar vader was fotograaf en haar moeder was goed in kleding maken, kantklossen, haken, breien en spinnen. “Mijn vader leerde ons: ‘Als je iets wil, moet je het zelf maken.’ Zo maakten hij en ik onze skelter en mijn broers een zweefvliegtuig. Het was niet altijd leuk, maar je leerde er enorm van.” In haar spel is ze fantasievol. “Ik creëerde mijn eigen wereldje. Ook tekende ik veel.”

Ondanks de creatieve kanten die het had, beschrijft Carla haar gezin als ‘disfunctioneel’. “Er was veel angst en agressie in ons gezin. Maar toen mijn broer Theo op zijn zeventiende tot geloof kwam, veranderde dat. Hij was zo geraakt door Gods liefde, door hem heb ik voor het eerst iets van Jezus in ons gezin gezien. Hij ging mijn moeder dienen, hij reageerde anders en haatte niet. Door hem kwamen anderen tot geloof, net als mijn andere broer, moeder, oom, tante, neef en nichtje. Zelf koesterde ik nog wrok om wat mijn vader ons had aangedaan, door zijn agressie leefden we jarenlang in angst.”

Carla’s broer daagt haar uit naar een voorstelling te gaan. “Het was een theaterstuk met het Evangelie in een notendop. Ik had zoiets nog nooit gezien, iedereen om mij heen werd aangeraakt. Op de terugweg ging ik in de auto met mijn hoofd op het autostuur ‘op mijn knieën’. Ik vergeet nooit hoe krachtig de boodschap van die voorstelling was.”

Genezing

Na de middelbare school volgt Carla een technische opleiding, waar ze werkt met machines. “De opleiding paste niet bij me, ik werd er niet gelukkig van. Vervolgens deed ik een mimeacademie van drie jaar en bezocht ik de Kunstacademie. Daar voelde de sfeer niet zo gezond, ik wilde daar niet opgeleid worden.” Als ze tot geloof komt, gaat ze naar een bijbelschool voor discipelschap en creativiteit. Daar geneest ze van pijn uit het verleden. “Ik heb twee jaar gehuild, gerouwd en herstel gevonden. Ik heb mijn vader vergeven en hij is uiteindelijk ook tot geloof gekomen.”

Veelzijdig kunstenaar

“Tijdens de bijbelschool gingen we vaak op outreach met drama in Nederland. Het onderdeel drama sprak me aan en ik heb die afdeling overgenomen. Ik ben mijn eigen stukken gaan schrijven, heb getoerd in onder meer Scandinavië, Ierland en Frankrijk. En overal kijk ik: wat is hier nodig? Dan komt het toch vaak neer op het tonen van het vaderhart van God, dat kun je supermooi uitbeelden.”

Carla ontwikkelt zich tot fulltime en veelzijdige kunstenaar. Ze is initiatiefnemer van het jaarlijks terugkerende Wandeltheater Dolorosa, een woordeloze voorstelling met onder meer levende standbeelden. “Ik schrijf alles zelf, maak de kostuums en train de spelers. Verder geef ik theatervoorstellingen en organiseer ik theaterweekenden. Mijn man Giovanni verzorgt de techniek, licht en geluid.”

Ze wordt Nederlands kampioen met een levend standbeeld van een heel grote engel met aan zijn voeten een straatkindje dat een musje vindt. “Hiermee wilden we verbeelden dat we in Gods ogen gezien zijn. Het beeld stond tussen andere enge levende standbeelden in, die de vorm van grote demonen hadden. Het werd zo druk bij het beeld dat de politie de doorstroom moest regelen.” Het beeld wint de publieksprijs en de vakjuryprijs.

Bijzondere ontmoetingen

In de tijd van de covidmaatregelen kan Carla niet optreden. Daarom begint ze met schilderen. “De verhalen zweefden zo in mij, ik moest ze kwijt.” Ze maakt een schilderij met de titel ‘Niets kan mij scheiden van de liefde van Jezus.’ “Het was nog niet eens droog toen ik het op Facebook zette. Datzelfde uur zocht een vrouw contact met mij. Ze zei: ‘Dat schilderij móet naar mijn nichtje. Zij ligt op sterven, maar wil niet dat we voor haar bidden.’ We zorgden ervoor dat het schilderij bij het sterfbed kwam en kort daarna kregen we een appje. De jonge vrouw had voor de Heer gekozen! Tijdens het Wandeltheater Dolorosa zocht een oude man contact. ‘Bent u de maker?’ vroeg hij mij. ‘Ik wil u bedanken. Ik ga gauw dood en nu weet ik dat ik veilig ben.’ En weg was hij. Hij ontmoette Jezus erdoorheen. Een huisarts heeft een doek van mij in haar werkkamer hangen. Heel veel mensen vragen ernaar en iemand zat erbij te snikken. Het is zo fijn om te zien dat kunst vrucht draagt.”

Communiceren met kunst

“Met kunst communiceer je via een andere ingang”, verklaart Carla. “Met onze linkerhersenhelft informeren we ons en beredeneren we alles. Kunst gaat via de rechterhersenhelft, waar onder andere ons emotiecentrum zit en waar profetie, gebed en ons voorstellingsvermogen functioneren. Kunst geeft kleur, diversiteit. In de kerk hebben we de gave van de kunst veronachtzaamd. Calvijn heeft geweldige dingen gezegd, maar zijn zienswijze dat soberheid God zou behagen, heeft veel schoonheid weggenomen. God haalt zelf alles uit de kast om mensen aan te spreken: visioenen, dromen, metaforen, gedichten, uitgebeelde profetieën en ook kunst en schoonheid.”

“Iedereen is creatief”, vertelt Carla. “Kinderen zijn extreem creatief. Als ze de basisschool doorlopen hebben, is vaak nog maar een vijfde deel van hun brein creatief. We voeden generaties op ‘in hun hoofd’, er is weinig aandacht voor de creatieve en emotionele kant van mensen.”

I Am Arts & Discipleship School

Het is de reden dat ze medeoprichter is van I Am Arts & Discipleship School. “Op de Hogeschool voor de Kunsten zijn ze vaak zo hard voor jongeren. Als studenten bijvoorbeeld niet willen deelnemen aan naakt dansen, mogen ze de opleiding niet afmaken. Ik heb die verhalen best vaak gehoord.”

“Op de nieuwe eenjarige fulltime opleiding – die na vijf jaar voorbereiding in september start gaat – koppelen we kunstvormen als dans, theater, en beeldende kunst aan God. Dan ontstaat iets moois wat zelfs kan leiden tot profetische kunst.” Daarin is gebed heel belangrijk. “Ik bid voor alles wat ik maak, dat God erin is. Met zijn Geest ontstaat er iets moois wat mensen verandert.”