The High Note: twee vrouwen kiezen hun eigen pad in een film die dat niet durft ★★★☆☆

Sommige films hebben zo’n goede soundtrack dat de film zelf in vergelijking een beetje verbleekt. The High Note is er zo één. Voeg daaraan toe dat het acteerwerk niet bijzonder overtuigend en het verhaal wat cliché is, en je zou bijna liever alleen de soundtrack luisteren en de film links laten liggen. Bíjna. Want laten we niet vergeten dat een film geen Oscar-winnend meesterwerk hoeft te zijn om simpelweg leuk te zijn.

Het plot

Stap binnen in de muziekindustrie van LA – een wereld waarin het succes van supersterren nog groter is dan hun ego – en ontmoet zangeres Grace Davis (Tracee Ellis Ross) en haar assistent Maggie (Dakota Johnson). Met een glansrijke carrière achter de rug, twijfelt Grace over haar volgende stap. Haar trouwe manager Frank (Ice Cube) wil dat ze voor de veiligste optie kiest en alleen nog maar shows doet met oude nummers. Ondertussen probeert Maggie Grace ervan te overtuigen dat ze haar hart moet volgen en een nieuw album moet uitbrengen.

Als vervolgens de getalenteerde en knappe David (Kelvin Harrison Jr.) Maggie’s leven komt binnenwandelen, krijgt ze de kans om haar eigen droom waar te maken en muziekproducent te worden. Terwijl Maggie zich een weg naar de top probeert te worstelen, probeert Grace haar positie aan de top wanhopig vast te houden. Durven ze de sprong in het diepe te wagen?

‘Cookie cutter film’

Jammer genoeg is de film niet zo dapper als haar hoofdrolspeelsters. The High Note is wat je noemt ‘een cookie cutter film’ – een niet al te bijzondere en vooral voorspelbare film. De film is opgebouwd uit een rits aan clichés. Toch hoef je ‘m nog niet af te schrijven. The High Note mag dan een nogal standaard formule aanhouden, maar het is wel een formule die vaak werkt.

De muziek krijgt pas na een uur een grotere rol in The high note

Toch heeft The High Note wel veel kansen gemist. De film komt langzaam op gang en het verhaal lijkt pas halverwege wat meer inhoud en spanning te krijgen. Het is ook vanaf dat moment dat de film zichzelf enigszins weet te redden. De muziek krijgt ook pas na een uur een grotere rol, en dat in een film waarvan de muziek het grootste pluspunt is.

In de voetsporen van moeder Diana Ross

Maar uiteindelijk komt de muziek wel en als originele nummers als ‘Like I Do’ en ‘Love Myself’ de revue passeren, kan je een lach bijna niet onderdrukken. Want als The High Note íets goed heeft gedaan, is het wel het kiezen van Kelvin Harrison Jr. en Tracee Ellis Ross als haar artiesten. Met een krachtige stem vol soul, treedt Tracee in deze film in de voetsporen van haar moeder Diana Ross. Voeg daar de fluwelen stem van de jongere Kelvin bij en voilà: je hebt de ingrediënten voor een vlekkeloze soundtrack, die je thuis nog gerust honderd keer luistert.

Conclusie

In eerste instantie stelt The High Note een beetje teleur. Het is een romantische komedie, die niet enorm romantisch óf grappig is. Het verhaal is voorspelbaar en het acteerwerk is prima, maar niet spetterend. Ze geeft je wat je verwacht, maar overtreft niets. The High Note is eigenlijk een film die nergens écht in uitblinkt.

Maar dan begint de muziek. De originele nummers van Tracee Ellis Ross en Kelvin Harrison Jr. zijn enorm goed, en samen met de heerlijke klassiekers van Aretha Franklin, Donny Hathaway en Sam Cooke geeft het de film toch iets extra’s – al is het maar een warme sfeer en een goed gevoel. Maar wie weet is dat genoeg… want soms is een zonnige, dertien-in-een-dozijn, feel-good film alles wat je wilt.