The Chosen-regisseur Dallas Jenkins: "Ik heb iets unieks te zeggen"

Jenkins groeide op met het christelijk geloof. "Ook hield ik van tv en films. Maar er was niks dat mijn geloof vertegenwoordigde. Althans: niets dat ik net zo goed vond als 'normale' films en series."

'Waarom maak je het niet beter?'

"Ik sprak weleens negatief over christelijke films: 'Dat wil ik niet doen, want die zijn zo slecht'. Maar het was of God zei: 'My people deserve good stuff too. Waarom maak je het niet gewoon beter?'. Jenkins vervolgt: "Soms willen we 'cool' zijn. Zo vond ik de term 'christelijke media' in eerste instantie ongemakkelijk. Dan zei ik: 'Zeg maar gewoon 'media' hoor; ook al zit er toevallig geloof in'. Maar nu maak ik The Chosen en dat gaat over Jezus. Dit is per definitie christelijk. Door de jaren heen ben ik me daar meer comfortabel mee gaan voelen."

Geen 'normale' filmmaker

"Ik heb iets unieks te zeggen", realiseert Jenkins zich. "Veel filmmakers zijn daarnaar op zoek; naar iets unieks. Heel veel mensen kunnen 'normale' films maken. Maar wat wil God dat ik zeg? Een jaar of 15 geleden kwam er een verandering in mijn denken: ik wil verhalen vertellen die God reflecteren."

Een gigantische flop

The Chosen is een groot succes. Wereldwijd keken al miljoenen mensen naar de serie over het leven van Jezus. Toch leerde Dallas Jenkins in aanloop naar deze serie dat dat niet is waar het om gaat. "Ik ben gestopt met me verbazen over successen en flops. In 2017 kwam er een speelfilm van mij uit, die volledig flopte. Ik had hoge verwachtingen; net als de studio's waarmee ik werkte. Maar er kwam niks van terecht. Toen de cijfers binnenkwamen, werd al snel duidelijk dat het volledig zou floppen. Ik ging van een regisseur met een fantastische toekomst voor zich naar een regisseur zonder toekomst."

"Ik was er kapot van. En ik was in de war, want de aanloop naar deze film voelde als door God geleid. Er waren verrassende deuren opengegaan... Grote bedrijven die normaal geen geloofs-gerelateerde projecten doen, haakten aan... Ik begreep er niks van. Zat God er dan toch niet achter?"

Broden en vissen

Jenkins vertelt dat zijn vrouw later die dag naar hem toekomt met een boodschap: "Ze had sterk het gevoel dat we het verhaal van de broden en de vissen moesten lezen. Het verhaal waar 5.000 mensen te eten krijgen van vijf broden en twee vissen, die door God vermenigvuldigd werden. We lazen het verhaal en zochten naar wat het voor ons zou kunnen betekenen. 'Misschien gaat er wel een wonder gebeuren!', dachten we."

"Die nacht was ik - rond 04.00 uur - een memo aan het schrijven. Ik schreef op wat er mis was gegaan, wat ik ervan kon leren, waarom dit mijn fout was... En toen kwam er een bericht binnen via Facebook. Een bericht van iemand die ik nog nooit had ontmoet. Er stond geen eens 'Hallo'. Er stond alleen: 'Vergeet niet: het is niet jouw taak om de 5.000 mensen te voeden. Het is alleen jouw taak om te zorgen voor broden en vissen'." 

"Ik vroeg hem waarom hij op dit tijdstip nog op was. Hij vertelde dat hij aan de andere kant van de wereld was - in Roemenië - om zijn broer te bezoeken. En toen ik vroeg waarom hij dit stuurde, vertelde hij dat het God was die hem had geleid. Op dat moment veranderde mijn leven. God was zó aanwezig. Ik voelde nog nooit eerder dat er zó voor mij werd gezorgd. En voor het eerst van mijn leven maakte ik mij niet meer druk over resultaten. Ik wilde gaan voor de vijf broden en de twee vissen. De resultaten zijn niet mijn verantwoordelijkheid. Als ik mijn vijf broden en twee vissen presenteer, is de rest aan God."