Lessen uit het Naaiatelier: ‘Daar waar het minste is, wordt het meeste gegeven’

We haasten ons gek, hebben het constant druk en als we niet oppassen vervreemden we van elkaar. Mirjam leerde in het Naaiatelier, een initiatief van nieuwkomers en Nederlanders, weer wat échte verbinding is.

Bij ons in de wijk trekken Nederlanders en nieuwkomers veel met elkaar op. Dat brengt de nodige uitdagingen met zich mee. Voor je het weet ben je als Nederlander degene die geeft en de nieuwkomer is degene die ontvangt. Daar raak je allebei uitgeput van.
Een mens is namelijk bedoeld om te geven en ontvangen – in een gelijkwaardige relatie. Een reis die ik onlangs naar Oeganda maakte als ambassadeur van Tear, maakte dat ook weer duidelijk. Een van de kerkleiders daar deed een dringend beroep op ons westerlingen: ‘We hebben jullie geld niet nodig, we verlangen naar een ontmoeting!’

Samen leven, samen creëren

Ontmoetingen met vluchtelingen in Nederland zijn vaak gericht op het oplossen van een probleem. Hoe helpen we je aan een huis, aan een baan, aan een nieuw leven? Maar een mens is meer dan zijn problemen. In ieder mens zit een verlangen iets van zichzelf te mogen delen. Het is een goddelijk verlangen. God stortte zichzelf uit in mensen en hoopte dat we door ieder mens iets van Hem zullen ontdekken. Dat reikt verder dan het oplossen van elkaars problemen; de uitdaging is om samen te leven en samen te creëren.

Er is alleen een probleem: we hebben geen tijd om elkaar te ontmoeten. Het leven is te druk.

De Duitse socioloog Hartmut Rosa stelt het als volgt:

In een dictatuur word je middenin de nacht van je bed gelicht, hier worden mensen wakker met een steen op hun borst: ik ga het allemaal niet redden, wat ik morgen allemaal nog moet doen.

Versnelling in ons leven leidt tot vervreemding en zo zijn wij net zozeer vreemdelingen voor elkaar als al die nieuwkomers die ons land binnenkomen.

Leef samen, kijk elkaar in de ogen

Alleen onthaasting gaat ons niet verder helpen. Er moet van binnenuit iets veranderen in onze manier van omgaan met elkaar. Hartmut Rosa stelt dat vluchtelingen een mogelijkheid bieden om de vervreemde logica van het kapitalisme te doorbreken. Die oproep resoneert bij mij. Ik zie het hier in de wijk wat dit oplevert. Leef met elkaar samen, werk samen, kijk elkaar in de ogen. Denk niet continue in efficiëntie, maar in ontmoeting en organiseer samen je feesten.

Vorig jaar organiseerden Nederlanders en nieuwkomers daarom een geweldig dansfestijn met elkaar – dit is een van de dingen die veel nieuwkomers missen uit hun land van herkomst. Het werd een van de leukste avonden die ik ooit heb meegemaakt: (Bekijk hier het videoverslag) Ook het boekenweekgeschenk uit 2016 Het naaiatelier ging over vluchtelingen en we gingen samen op boekhandeltour. Dat smaakte voor mij naar meer.

Tijd genoeg om te delen

Dit jaar hebben we als nieuwkomers en Nederlanders de handen ineen geslagen en zijn we begonnen aan een uitdagend project: samen een agenda maken –met bijpassende zeefdrukken en agendatasjes gemaakt door vluchtelingen uit het naaiatelier. Het Naaiatelier is een plek waar ex-vluchtelingen kunnen werken aan mooie producten, hun talent inzetten en in verbinding komen met anderen. We leven in een drukke maatschappij waar je rent en vliegt van afspraak naar afspraak, van to-dolijst naar takenlijst. De dingen die er echt toe doen, schieten er steeds vaker bij in.

Dit project biedt onthaasting en verbinding ineen en laat je ontdekken: er is tijd genoeg.

Tijd genoeg om te delen. Tijd genoeg om te danken. Tijd genoeg om te dansen.

Een plek om te vallen en weer op te staan

Die tijd moet je wel nemen. Dat geldt voor Nederlanders, voor nieuwkomers, voor mij.

Wil je meewerken aan verbinding en kwaliteit leveren? Wil je echt op zoek naar het verhaal achter de ander? Van beide kanten waren er faalmomenten, maar ook doorbraken. Na verloop van tijd kwamen er meer orders voor tasjes, de eerste zeefdrukworkshops zijn een feit, er wordt samen gegeten, gedeeld, gehuild en gelachen.

Ik merk elke keer weer dat de tijd in het Naaiatelier mij iets laat ontdekken van Gods overvloed. Daar waar het minste is -in onze kapitalistische ogen- wordt het meest gegeven. In het Naaiatelier ontdek ik wat verbinding is, zonder meteen te verlangen naar een resultaat. Ik ontdek ook steeds weer mijn eigen onvermogen om goed te verbinden en de genade die we daarin samen nodig hebben. Het is een plek om te vallen en weer op te staan – samen. Tijd genoeg: laten we elkaar stimuleren om die waarheid te ontdekken.

Samen met nieuwkomers maakt Mirjam in het Naaiatelier de Stilteagenda waarin ze verbinding met onthaasting combineert. Zo vind je elke week een open vraag om even bij stil te staan en op te kauwen. Bijvoorbeeld:  Aan wie geef jij jouw beste tijd? of Wat is jouw genoeg?

Meer info over de agenda vind je op www.mirjamvandervegt.nl

De bijpassende agendatasjes kun je rechtstreeks afnemen bij het Naaiatelier: www.hetnaaiatelier.com. Daar kun je ook een zeefdrukworkshop boeken, waarin je les krijgt in het naaiatelier met medewerking van nieuwkomers.

Mirjam van der Vegt is auteur en stiltetrainer en schreef o.a. de Stiltelijn. Zelf woonachtig in Kanaleneiland is zij daarnaast al jarenlang betrokken bij Het Naaiatelier.