Stille Zaterdag: de stilste dag ooit

Enige jaren geleden werd ergens in de bossen van Maarn, op een terrein van Natuurmonumenten, het stilste plekje van Nederland aangewezen. De exacte locatie moest het liefst geheim blijven, anders zou het binnen de kortste keren overspoeld worden door dagjesmensen die – met hun thermosflessen en thuis gesmeerde broodjes in de aanslag – ook weleens het stilste plekje van Nederland wilden aandoen. Stilte is schaars deze dagen. Echte stilte, waar is die nog te vinden?

Stilste zaterdag

De stilste dag in de geschiedenis van deze wereld is onbetwist Stille Zaterdag. Dit was de dag nadat Jezus Christus ter dood gebracht werd aan een kruis en vreselijk aan Zijn einde kwam. Niet alleen Zijn vrienden, maar iedereen die op Golgotha getuige was geweest of ervan hoorde, werd daar stil van. Dit was toch de man die alleen maar het goede voor de mensen zocht? Vooral voor diegenen die niet voor zichzelf konden opkomen: de armen, de blinden, de melaatsen? Dit was toch degene die zei dat Hij de Redder van de wereld was en namens God sprak?

Inkeer

En nu is Hij dood. Waarom? Wat is er mis met deze wereld, dat het kwaad het steeds maar weer wint? Dat alle hoop op een betere wereld steeds de grond wordt ingeslagen? Stille Zaterdag is écht een dag om daar eens bij stil te staan. Bij wanhoop, bij verlies, bij dat wat je kwijtgeraakt bent. Maar ook bij de vraag: wat is werkelijk waardevol in mijn leven?

Net als de discipelen van Jezus destijds. Drie jaar hadden ze met Hem opgetrokken. Lief en leed gedeeld. Hoop op een betere wereld gekregen. Ze hadden een Vriend voor het leven. Waarom moest Hij hen dan verlaten? Juist hen?

• Lees ook: Dit moet je weten over Goede Vrijdag

Stil worden op Stille Zaterdag

Stille Zaterdag. Als je die dag gebruikt om na te denken over de vele waaroms in het leven, wordt het misschien niet de makkelijkste dag van het jaar. Misschien sla je die stilte daarom liever over.

Toch krijgt de vrolijke dag van Pasen, nog meer glans als je op deze Zaterdag eens een dagje stilstaat.

Tekst: Wilfred van Rijn