Simone en Selina werken op de spoed: 'Het witte uniform draag ik met trots'

"Dit is waar ik thuishoor", zegt arts-assistent in opleiding Simone Heijink. "Ik wist eigenlijk direct toen ik geneeskunde ging studeren dat de acute zorg mij het meeste trok. Met mensen werken, in teamverband samenzijn én iets kunnen betekenen voor iemand… Ik realiseer me dat het voor patiënten soms de moeilijkste dag in hun leven is. Op dat moment zijn ze bij mij. Dat ik daar iets in kan betekenen, is heel bijzonder."

Aankomst op de spoed

De patiënten die Selina en Simone zien, komen op verschillende manieren binnen op de SEH. Een deel via de wachtkamer en een ander deel met de ambulance. Vanuit de wachtkamer ziet het tweetal onder andere mensen met botbreuken. De ambulance brengt mensen die door de ernst van de klachten niet zelf naar het ziekenhuis kunnen komen, zoals mensen met ernstige (hoofd)wonden of acute hartklachten.

Wanneer er een patiënt binnenkomt, gaat Simone direct 'aan'. Dat geldt zeker als het om een patiënt gaat die met de ambulance wordt binnengebracht. Het SEH-team is dan direct alert. "Mensen verzamelen, klaar gaan staan, dingen voorbereiden en kijken wat er binnenkomt."

Adrenaline-kick

Verpleegkundige Selina Muñoz Alexandre herkent dit als geen ander. "Ons werk kan heel chaotisch zijn. Maar ik houd van die schommelingen van drukte naar rust. Zodra het druk wordt, komt er een hoop adrenaline vrij. Daar kick je toch een beetje op. En als het daarna wat rustiger wordt, is er ruimte om de patiënten wat meer aandacht te geven en voor plezier met collega’s. Dat zorgt ervoor dat ik daarna weer klaar ben om die heftigheid aan te gaan."

Selina ziet het werk als haar roeping. "Ik heb als klein meisje altijd al geroepen dat ik in het ziekenhuis wilde werken. Dus er was voor mij ook nooit een andere keuze. Dit vak krijg je niet aangeleerd. Je wilt het doen vanuit een passie. Het witte uniform draag ik met trots. Ik ben blij dat ik het elke dag aan mag trekken."

'Hoe ligt de patiënt erbij?'

Simone: "Op het moment dat een ambulanceverpleegkundige en een ambulancechauffeur met een patiënt binnenkomen, is het eerste wat je doet: kijken naar de patiënt. Reageert iemand? Praat iemand terug? Wat is de kleur op de wangen? Je maakt een hele snelle blik: hoe ligt de patiënt erbij?"

Na de overdracht van het ambulancepersoneel, probeert het team de patiënt zo stabiel mogelijk over te schuiven van de brancard naar het bed. Daarna wordt een patiënt zo goed mogelijk onderzocht: werken alle vitale functies nog goed? Zijn er opvallende afwijkingen te zien? Zodra duidelijk is wat er aan de hand is, wordt een behandelplan gemaakt. Bij acute situaties verloopt dit razendsnel. Zo zie je in aflevering 3 van Op de spoed hoe een patiënt met een klaplong binnen een paar minuten zorgvuldig én effectief wordt behandeld om erger te voorkomen.

'Ik weet wat zoiets met je doet'

Mede door haar persoonlijke ervaring, vindt Simone het belangrijk dat familie snel bij de patiënt kan zijn. "Mijn broertje heeft een auto-ongeluk gehad en is daarbij overleden”, vertelt ze openhartig. “Ik weet dus hoe het is om een telefoontje te krijgen en te horen dat een dierbare van je iets heel ernstigs heeft meegemaakt. Ik weet wat zoiets met je doet; welke stress het oplevert en welke zorgen er door je hoofd gaan. Dus als ik ook maar iéts kan betekenen om die eerste stress en spanning uit de lucht te halen… Dat vind ik heel belangrijk.:

De arts-assistent in opleiding ziet haar patiënten als mensen met een verhaal. "Op zoek gaan naar dat verhaal vind ik het leuke van mijn werk. Je zou kunnen zeggen: 'Er liggen drie mensen met hetzelfde ziektebeeld naast elkaar'. Maar ieder heeft zo z’n eigen verhaal, z’n eigen familie, z’n eigen netwerk. Daarnaar op zoek gaan, vind ik het mooie van het werk."

• Volg Simone en Selina op de spoed