Shadi: ‘Ik wilde niet alleen zijn, maar hoe vond ik vrienden?’
Het was een moeilijk moment voor Shadi Haddad toen hij, met zijn gezin nog in Syrië, voor het eerst verbleef in zijn appartement in Delft. Zonder meubels, zonder internet, maar vooral zonder zijn familie en vrienden voelde hij zich heel alleen. Het enige contact dat hij had was met de buren, aan wie hij vroeg of er een kerk in de buurt was. Zo kwam hij bij ‘het Boek’ terecht, een christelijke gemeente op nog geen twee minuten loopafstand.
Shadi: ‘Aan het einde van de kerkdienst kreeg je als bezoeker een paar minuten de tijd om iets te vertellen over jezelf of om iets anders te delen. Van die gelegenheid heb ik gebruik gemaakt. Ik vroeg de gemeente voor het volk Syrië te bidden en voor mijn gezin. Dat was een heel belangrijk moment voor mij.’ Het was óók een keerpunt in het leven van Shadi, bleek later. Na de dienst kwamen er van alle kanten mensen naar hem toe die hem uitnodigden voor het eten en hielpen met spullen voor zijn huis. Ook toen hij eindelijk met zijn gezin herenigd was, waren er groepjes uit de kerk die hem hielpen met schilderen en het leggen van de vloer.
Vrienden
Shadi: ‘Die hulp heeft enorm veel voor me betekend, dat is voor mij bijna niet in woorden uit te drukken. Ik kwam als vluchteling naar Nederland. En als vluchteling verlies je alles: je land, je familie, je ouders, je werk, álles. En het is geweldig als de overheid je een status geeft, dat er organisaties zijn die je helpen met een huis, dat er instanties zijn die zorgen voor gezinshereniging. Maar wie hielp me om vrienden te krijgen? Dat was het belangrijkste voor mijn vrouw en ik. Een goed huis is fijn, maar zonder mensen om het mee te delen, dan mis je iets. Uiteindelijk is het de kerk geweest waardoor ik die vrienden heb gekregen.’
Corona
Ongeveer een maand geleden kreeg het hele gezin van Shadi corona. Juíst op een moment dat zijn schoonouders uit Syrië op bezoek kwamen. Een bezoekje dat maar 1 keer per jaar voorkomt. Shadi: ‘Na zo’n 3,4 dagen kregen mijn schoonvader en ik koorts en moesten ontzettend hoesten. De coronatest was positief. Na een week verslechterde de situatie van mijn schoonouders zo erg dat ze in het ziekenhuis terechtkwamen. Mijn vrouw moest de hele dag daar naartoe om te helpen vertalen tussen de artsen en haar ouders. Ik was thuis met de kinderen, maar eigenlijk te ziek om voor ze te zorgen. Een week lang had ik het echt heel moeilijk. Maar toen waren daar de gemeenteleden weer. Sommige mensen kookten voor ons en kwamen eten brengen, anderen deden boodschappen of gaven een cadeautje voor de kinderen.’
Shadi werkt sinds september dit jaar als Verbindend Specialist Migrantenkerken. Een functie die goed bij hem past. ‘Later ben ik ook in contact gekomen met de gemeente Vierhoven in Delft. Zij ondersteunden me met dingen als belasting en verzekeringen. Ook hebben ze mij geholpen bij de oprichting van Stichting Open Hands, die tot doel heeft nieuwkomers te helpen integreren en de armen in Syrië, Libanon en andere landen te helpen. Mijn verhaal is een voorbeeld voor wat de kerk kan doen voor nieuwkomers. Ik kan me geen leven meer voorstellen zonder de kerk. De mensen daar hebben op heel belangrijke momenten laten merken dat ik er niet alleen voor sta.’
De Protestante Kerk in Nederland is onderdeel van het #Nietalleen netwerk
