‘Mijn lijf, seksualiteit én genieten? Die combi kende ik niet’

Elke dag in april kan het zover zijn: rokjesdag. Maar tegelijk met de witte benen komt ook de schaamte voor naaktheid bovendrijven, merkt Rolinka.

Nu met de lente weer volop om ons heen, is het wachten op de inmiddels beruchte rokjesdag… De dag dat het weer kan: een rokje met blote benen. Vrouwen van alle leeftijden hijsen zichzelf in een fleurig rokje met daaronder de blote huid van hun meestal nog erg witte benen. Soms lijkt het wel of met de komst van de zon ook onze toegedekte schaamte wegsmelt. In de winter kunnen we namelijk alles mooi verbergen onder een dikke trui en een figuur-shapende broek. In de zomer is er niets meer wat we kunnen doen (behalve corrigerend ondergoed) om de extraatjes op ons lijf te verhullen. Open en bloot, huppatee.

Lichtgevende tl-buizen

Natuurlijk worden we dan ook overspoeld door diëten en allerlei andere narigheden om weer in topvorm te komen voor de zomer. Ik word daar lichtelijk recalcitrant van. Wat is er mis met mijn lijf zoals het is? Ja, van alles natuurlijk, hoor ik een stemmetje achterin mijn hoofd. Mijn benen lijken op lichtgevende tl-buizen, en dat beetje wintervet rondom mijn buik mag ook wel weg en ik moet toch wat werken aan die kletsende kipfilet-armpjes…

Ho stop! Werkelijk? Zeg ik dit echt?

Vanmorgen stond ik naakt voor de spiegel. Ik draaide eens wat rond en dacht: voor een vrouw van veertig… Of uberhaupt… Wat een heerlijk lijf! Ik snap wel dat mijn lief het vol overgave vastpakt, kust, streelt en bemint. Niet in de laatste plaats omdat ik in dat lijf woon natuurlijk.

En precies dat is het problematische met die naaktheid van ons. Er zal vast van alles aan te merken zijn op de buitenkant, maar de binnenkant is echt dat wat de buitenkant zo prachtig maakt.

Schaamte is beklemmend

Maar wat als de binnenkant moeite heeft met de buitenkant? Wat als je je schaamt, onzeker bent, misschien wel heel verlegen en ongemakkelijk over dat lijf van je?

Schaamte kan heel beklemmend werken, daar weet ik alles van. Ik moet altijd denken aan dat verhaal, waar Adam en Eva zich verstoppen voor God in het paradijs, omdat ze naakt zijn. Alsof God dat iets kan schelen! Hun verstoppertje had natuurlijk een andere reden, ze hadden iets gedaan wat verboden was, een stoute vrucht geplukt. Nu waren ze hun onschuld verloren en hup… Daar was de schaamte.

Het is vervolgens generaties lang doorgegeven: je naaktheid is iets om je voor te schamen. En in één adem werd het lichaam en alles wat erbij hoort ook in het verdomhoekje gestopt.

Vrijbrief van de schepper

Deze moraal heeft mij erg lang in de weg gezeten om van mijn lijf te genieten. Het is niet zo’n blije toestand, zo’n moraal. Mijn lijf én seksualiteit én ervan genieten, die combinatie kende ik niet. Pas toen ik leerde dat de schaamte van Adam en Eva zich op een heel ander niveau bevond dan de feitelijke naaktheid en lichamelijkheid durfde ik op ontdekkingsreis te gaan. Alsof ik een vrijbrief van de schepper had gekregen om te onderzoeken wat een prachtige mogelijkheden dat lijf van mij biedt. Hoe ik ervan kan genieten, alleen of samen met mijn geliefde. Hoe zacht het is, hoe het met de jaren rijper wordt. Hoe het ondanks alles nog steeds mijn mooiste pakje is dat ik heb. Het is mijn lijf, het hoort bij mij. Er moest alleen aan de binnenkant iets omgezet worden om die prachtige buitenkant op waarde te schatten.

Dus rokjesdag: here I come! Die tl-buisbenen mogen gezien worden en kunnen op zeker wel wat zonlicht gebruiken.