Saar Ko­nings­ber­ger: ‘Mijn fer­ti­li­teits­tra­ject was een eenzaam proces’

Wat vind je het leukste aan moeder-zijn?
‘Wat ik eigenlijk het meest bijzonder vind, is die oer connectie die je hebt met je kind. Op het moment dat je een kindje krijgt, gaat er een extra luikje in je hart open; een onuitputtelijke stroom van liefde. Dat was, voordat ik zwanger werd en moeder, iets waar ik heel nieuwsgierig naar was. Mijn verwachtingen zijn wat dat betreft helemaal uitgekomen. Ik hoef maar naar haar te kijken als ze speelt en ik voel die unieke band, dat is het allermooiste.’

Je hebt een YouTube kanaal, waarin je jouw ervaringen deelt over die heftige periode. Het is een jaar geleden dat je een video hebt gepost, is er een kans dat je het weer gaat oppakken?
‘Er is zeker wel een kans, daar denk ik ook wel over na. Ik krijg de vraag nog regelmatig. Het is toch ook wel een beetje een klankbord geworden voor vrouwen die in een fertiliteitstraject hebben gezeten of nog zitten. Maar op een gegeven moment merkte ik dat het me een beetje stress opleverde en dat is niet hoe ik oorspronkelijk ben begonnen. Het is ontstaan vanuit een best wel kwetsbaar en open verhaal. Dat moet het ook wel blijven en zijn. Maar het heeft me ook een hoop gegeven en gebracht. Dus ik zeg zeker niet dat ik er niet meer mee begin, de vraag is alleen wanneer.’

Veel vrouwen die in dezelfde situatie zaten of zitten, hebben veel gehad aan jouw verhaal. Is er nog een reactie die je is bijgebleven?
‘Sowieso vind ik het heel mooi dat mijn YouTube kanaal een platform kan zijn waar veel vrouwen met elkaar in gesprek gaan. Maar het grootste compliment dat ik heb kunnen krijgen, is dat meerdere moeders hun dochtertje naar mij hebben vernoemd. Als je dat hoort, na een hele lange weg en een bumpy road en een hormoontraject van járen, dan is dat wel heel bijzonder. Dat had ik van tevoren nooit kunnen bedenken.’

Als je terugkijkt op die periode dat je zwanger wilde worden, aan wat of wie heb jij zelf veel steun gehad?
‘Vooral veel aan mijn familie, vrienden en vriend. Het is best wel een heel eenzaam proces, dat vertel ik ook in de podcast. Want, ook al heb je familie en vrienden, jíj bent diegene die de hormonen moet zetten en moet dealen met de teleurstellingen. Maar de mensen om me heen gaven wel emotionele support. Ik hoorde pas van andere vrouwen die ook in zo’n traject zaten, toen ik het zelf ging delen. Daarom vind ik de podcast van Anne-Mar ook zo goed, omdat er best een hele hoop vrouwen zijn die behoefte hebben aan de verhalen van vrouwen die hetzelfde hebben meegemaakt. Zodat je weet dat je niet alleen bent. Dat heb ik zelf wel een beetje gemist in mijn traject. Je gaat op zoek naar succesverhalen. Uiteindelijk heb ik veel gehad aan gesprekken met verloskundigen en fertiliteitsartsen én met therapeuten. Zij hebben mij erdoorheen gesleept en informatie gegeven waardoor ik verder kom. Mijn fertiliteitsarts was bijvoorbeeld heel transparant, en daardoor heel duidelijk. Geen medelijdenshow, want daar had ik helemaal niks aan. Ik wilde gewoon weten waar ik aan toe was.’

Je vertelt dat je zocht naar succesverhalen, maar dan moet je ook wel verhalen zijn tegengekomen van vrouwen bij wie het niet gelukt is, heeft dat je niet ontmoedigd?
‘Je komt een hele hoop verschillende verhalen tegen. Er zijn ook een hele hoop verhalen waarbij het niet lukt, waarbij vrouwen jarenlang het gewoon maar blijven proberen. En de kans alleen maar afneemt. Dat ontmoedigt natuurlijk wel. Maar voor mij was het heel belangrijk om positief te blijven en ook kansen te blijven zien. Als je dat niet doet, geef je op. Er was voor mij geen twijfel: ik zou het niet opgeven. Het was best wel zoeken welke methode om zwanger te worden het beste zou werken. Maar ik wist dat er nog meer mogelijkheden zouden zijn. Dat gaf me ook hoop, ik had nog niet álles geprobeerd.’

Als je terugkijkt met de wijsheid van nu, wat zou je tegen jezelf zeggen als je weer voor zo’n traject zou staan?
Je weet van tevoren niet hoe ongelooflijk heftig zo’n traject kan zijn. Daarin kun je ook niks anders in doen. Sterker nog, ik denk dat het wel goed is als je dat niet weet en er positief ingaat. Maar wat ik tegen mezelf zou willen zeggen; hou hoop, blijf delen, blijf aangeven wat jij nodig hebt in het proces. Er worden een hele hoop moetjes gecreëerd omdat je drie keer per week naar het ziekenhuis moet, omdat je drie keer per week inwendige echo’s krijgt. Omdat je hele planning, je relatie en álles in het teken staat van zwanger worden. Dan word je al snel geleefd. Dus blijf naar jezelf luisteren. Laat je goed informeren en ga niet klakkeloos mee in wat een ander zegt of vindt. En, wat ik niet heb gedaan, maar wat wel een goeie is – ga tijdens je fertiliteitstraject praten met een therapeut. Zij zijn gespecialiseerd in fertiliteitsproblemen. Dan heb je een klankbord en weet je dat je niet de enige bent. Er is hulp en het is helemaal niet erg om daarnaar te vragen.’

Moet je nog vaak aan die moeilijke periode terugdenken?
Eigenlijk niet veel. Op het moment dat het gelukt is en je zwanger bent, dan ga je je daarop focussen. En nu ben ik moeder en heb ik de allerleukste dochter die er bestaat. Natuurlijk denk ik er wel eens aan terug, ook omdat ik in mijn omgeving best wel veel vriendinnen en vrouwen heb die niet zomaar zwanger kunnen worden. En ik heb er nog vaak gesprekken over, maar het is niet meer mijn focus. Het is nog wel zo dat vrouwen snel open zijn naar hun eigen traject, omdat ik er zelf ook open over ben geweest. In die zin is het nog onderdeel van mijn leven en dat is oké. Dat vind ik niet vervelend. Ik heb het een plek gegeven omdat ik een dochter heb, het is voor mij goed afgelopen.’

Heeft het je veranderd?
‘Ik denk dat het me veel meer kracht heeft gegeven. Het is confronterend als je in een tijd zit waarin je steeds aan jezelf en aan je lijf twijfelt, maar ik heb het overleefd. Ik ben door die tijd heen gekomen en ik vind dat je dan kunt zeggen dat je best wel wat kracht bezit.’

Over de podcast ‘Willen jullie geen kinderen?’
In de podcast ‘Willen jullie geen kinderen?’ doorbreekt presentator Anne-Mar Zwart het taboe op praten over een kinderwens. Ze deelt welke emotionele en intensieve periode er voorafging aan haar eigen zwangerschap en gaat in gesprek met (ervarings)deskundigen.