Roos en Koen wonen met hun baby Nora Lua in een tiny house

Roos: “We droomden ervan om in een yurt – zo’n ronde, Mongoolse tent – te wonen, om duurzaam en onafhankelijk in de natuur te kunnen leven. Op vakantie in Portugal ontdekten we dat zo’n leven mogelijk was en we vroegen ons af hoe we dit in Nederland konden realiseren. In die periode werden tiny houses populairder: perfect voor ons! We vonden een plek in Katwijk aan Zee waar we nu bijna tweeënhalf jaar in een tiny house wonen. We willen ons dochtertje van elf maanden meegeven dat we er altijd voor haar zijn. Ze slaap naast of in ons bed – dat past bij onze opvoeding. Als ze ouder wordt, timmeren we het open zoldertje dicht. Een nadeel van klein wonen is dat we ’s winters niet veel vrienden kunnen uitnodigen. En er hoeft maar íéts rond te slingeren, of het huis lijkt ontploft.” 

Koen: “Samen met een architect hebben wij ons tiny house ontworpen. De aannemer bouwde het grootste deel, wij verzorgden het interieur en de off-gridvoorzieningen: zonnepanelen, waterfilters, de afvoer en een composttoilet. Doordat we tiny wonen, hoeven we geen groot deel van ons inkomen aan een woning te besteden, waardoor we minder hoeven te werken. Zo kunnen we ook veel bij onze dochter zijn. De hoge huizen- en gasprijzen van tegenwoordig bevestigen dat we op de goede weg zitten.

We hebben geleerd dat het mogelijk is met minder te leven

We beseffen nu beter hoe bijzonder het is om energie en water te hebben. We hebben geleerd dat het mogelijk is met minder te leven: wij vangen regenwater op, dus als het minder regent, wassen we ons vaker met een washandje in plaats van dat we een douche nemen. Leuk weetje: aan iemands tiny house kun je zien wat diegene belangrijk vindt. Wij houden van spelletjes spelen en met elkaar eten, dus wij hebben een grote tafel.”

Roos: “Wij willen Gods liefde laten zien door rekening te houden met de aarde én met andere mensen. Dat doen we onder andere door eerlijk en biologisch eten te kopen. En we shoppen zo veel mogelijk tweedehands spullen en kleding, want in de kledingindustrie komen schrijnende toestanden voor. We kunnen nog veel dingen beter doen, maar iedere stap is er al één dichter bij een gezondere wereld.”

Beeld: Nathalie van der Straten-Folkersma