Blikrichting

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

blikrichting – PopUpGedachte maandag 16 april

Vroeg is niet meer vroeg in dit jaargetijde. De natuur is hartstikke wakker. Alleen de mens slaapt nog lijkt het wel. Sommige mens dan he? Ik bijvoorbeeld, normaal gesproken, maar sinds de popupgedachtes niet meer. De boer is sowieso al wakker, de vrachtwagenchauffeur waarschijnlijk ook en zo zijn er vast nog veel meer. Het grootste gedeelte van de stad slaapt in elk geval nog. Al die ZZP-ers natuurlijk. Men schijnt er significant later op te staan in de stad. En daardoor kun je dus dit moment nog in je eentje beleven ondanks al die mensen die op een kluitje zijn gaan wonen rond een dam in de Amstel.

Het is vroeg en ik lees de teksten van de dag. Zoals ze ook vandaag gelezen zullen worden in kleine katholieke kerkjes en grote kathedralen door oude en jonge priesters en meegelezen door plukjes verdwaald kerkpubliek. De mis wordt opgedragen en dat zal zo blijven tot in de eeuwigheid, tenminste dat is de bedoeling. Ik lees mee, in mijn eentje, op zoek naar een betekenis om deze dag mee in te gaan. Ontstaan uit de behoefte om niet de agenda, de vraag van anderen of de planning mijn hoofd te laten bepalen, maar een diepere gedachte die veel ouder is dan ik en nog zal bestaan als ik al niet meer besta.

Terwijl ik bedenk waaraan ik niet wil denken, kruipt de spanning van de planning van deze week al onder de huid. Bizar hoe snel dat kan gaan. Ik wil dat nog niet en moet er mijn best voor doen. Als die mensen vanochtend in één van de lezingen die met bootjes op zoek zijn naar Jezus van Nazareth. Het is net na het beroemde verhaal waarin hij over het water loopt en ze kunnen m effe niet meer vinden. Gisteravond was hij nog daar in z’n eentje zonder boot en nu daar. Nou ja, het zal wel. Wordt niet echt veel aandacht aan besteed. Dit staat er:  “Zij vonden Hem aan de overkant van het meer en zeiden: ‘Rabbi, wanneer bent U hier gekomen?’ Jezus nam het woord en zeide: ‘Voor­waar, voorwaar, Ik zeg u: Niet omdat gij tekenen gezien hebt, zoekt ge Mij, maar omdat gij van de broden hebt gegeten tot uw honger was gestild.” Vind ik wel relaxed. Geen verhaal over miraculeuze waterwandelingen. Gewoon eroverheen praten en door naar het hart van de zaak. Ze zijn naar hem op zoek, overigens na een ander wonder. Je weet wel, de wonderbare broodvermenigvuldiging. Dat hij met een paar broodjes en wat vissen een menigte te eten geeft. Als je dat hebt gedaan, komen de mensen wel, blijkt. Maar JC is wat kritisch daarop: “Werkt niet voor het voedsel dat vergaat, maar voor het voedsel dat blijft om eeuwig te leven  en dat de Mensenzoon u zal geven. Op Hem immers heeft de Vader, God zelf, zijn zegen gedrukt.”

De voedingswaarde van het brood wat hij met hen deelt is beperkt, zo zegt hij. Het zijn grote witte boterhammen, en wit meel werkt als suikers geloof ik. Of zet zich om in suikers. Of in vet. Wat was het nou? In elk geval, niet echt lekker gezond ofzo, en je kunt er wel van blijven eten. Dat herinner ik me nog van vroeger, toen we dat heel af en toe aten als traktatie. JC wil iets meer. Of hij wil eigenlijk dat ze meer verlangen. Naar iets blijvenders.  Een beetje het omgekeerde van de voedselkapitalist. Die wil zo weinig mogelijk voedingswaarde, zodat de mensen blijven kopen. Voldouwen met smaakshit en suikers en verslavende troep dan verkopen we tenminste meer. Niet te snel een vol gevoel da’s zonde voor de portemonnee.

JC wil iets anders, zegt hij hier. Voedsel dat blijft om eeuwig te leven. En eeuwigheid is dan niet per se een ticket naar een hemel. Maar een diepte van leven nu. Een inzicht in de mysteries van nu, dat je weet dat het goed zit, dat je inziet hoe te leven, dat de hemel en aarde verbonden zijn. Dát. Wat je daar je ook bij voor kunt stellen. Nou, daar hadden de mensen wel zin in en ze vragen wat die betere versie van voedsel hen dan gaat kosten. Dat formuleren ze zo: “Daarop zeiden zij tot Hem: ‘Welke werken moeten wij voor God verrichten?’”

Tien weesgegroetjes? Drie bedelaars helpen? Vier rituele wassingen? Zeg het maar, doen we hoor. Wat zijn de vijf stappen naar geluk? De zes stappen naar een beter leven? Wat moet ik opgeven, wat moet ik gaan doen? Jezus gaf hun ten antwoord: ‘Dit is het werk dat God van u vraagt: te geloven in Degene, die Hij gezonden heeft.’

En dat is een vreemde abstractie en kan zomaar vandaag tot de conclusie leiden: oh, ok. Dat moet ik dus doen. Naar de kerk gaan. Toch? Daar zeggen ze in Jezus te geloven. Niet dat ik daar heel veel heel eeuwig, groots leven zie, dus ik denk er nog even over, ja? Doei.

Het kan ook tot deze conclusie leiden. Zoek je zelf je best te doen om een vervuld leven te vinden? Kijk recht voor je neus, er zijn er al om je heen die dat doen. Zoals die Jezus van Nazareth. En er zijn er meer.

Dit is wat ik meeneem. De mensen vragen: wat moet ik doen om iets zelf te krijgen. Reactie: kijk om je heen, wat jij zoekt is al aan de wereld gegeven. In dit geval in Jezus van Nazareth, maar de geest van die man van Nazareth waait wel breder over deze aaarde. Wat jij verlangt is er al, kijk maar om je heen. Hij verandert de focus van de mens, die zo graag zelf wil kromliggen om iets te verdienen naar de focus op de ander, omdat wat je zoekt allang gegeven is om je heen. Zoek en je zult vinden, kijk en je ogen zullen opengaan. Zoiets.

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.