Machtige mensen

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Machtige mensen – PopUpGedachte donderdag 5 juli 2018

Gisteravond laat kreeg ik een berichtje van een vriend in nood. We waren zo driekwart op weg met een uitgebreide feestelijke barbecue. Goede wijnen, fantastische vis, salades, goed gezelschap. Speciaal biertjes. Een lange werkdag, zomerwarmte, alcohol en ontspanning hadden zo hun werk gedaan en ik was niet helemaal meer scherp, maar het berichtje bracht me weer met een schok terug in de realiteit. Help, ik weet niet hoe het verder moet. Zoiets. Ik stond met mijn telefoon in de hand en heb geloof ik dat ding zo twintig minuten in de hand gehad met dat berichtje open. Niet dat het te zwaar was om te dragen of een te heftig bericht. Ik ben blij dat hij het stuurt, dan kun je tenminste er voor elkaar zijn. Alleen wist ik niet hoe. Dat gevoel. Onmacht. Ik legde het maar in het gezelschap. Zonder naam en achtergrond maar het was fijn om het aan de tafel ook weer te kunnen delen en iemand zei: je kunt sowieso niet helpen he, je kunt alleen faciliteren. Het is zo’n quote van iets of iemand, maar wel een wijze. Je kunt niet helpen. Als in: redden of oplossen. Wel faciliteren, er zijn, luisteren, meedenken, en er nog steeds zijn als de dingen gaan zoals de ander vreesde bijvoorbeeld.

Onmacht is een onprettige toestand om in te bivakkeren. Toch zitten we er aardig vaak middenin. Je hoeft maar een krant open te slaan of even wat dieper in het leven van een ander te duiken. De remedie is een dikke huid, het opzeggen van het krantenabonnement of meer feestjes met meer alcohol of alcohol zonder feestjes. Er zijn nog veel meer mechanismes, maar onmacht is gewoon niet fijn. Toch? Tenzij je sadomasochist bent. Dan is onmacht heel lekker. Opwindend. Maar dat is de uitzondering.

Goed. Vandaag eindigt de lezing van de dag, de zogenaamde evangelielezing die in de kerken op de rol staat om gelezen te worden en die ik er alvast heb bijgepakt ter meditatieve opening van mijn dag – zodat niet alleen misbezoekers iets meepikken van de oude wijsheid, maar ik ook op een eigen manier en jij misschien als je deze gedachte meepakt vanochtend – die lezing eindigt met deze zin: Toen de menigte dit zag, werd zij door ontzag bevangen en zij verheerlijkte God, die zulk een macht gegeven had aan mensen.

Vind ik leuk. Die God, die macht achter de wereld, die vanzelfsprekende aanwezigheid, het grote Iets wat in hun geval een heel specifieke kleur had als Iets van Abraham, Isaak en Jakob, had volgens hen mácht gegeven aan mensen. En dit keer gaat het niet om politieke macht of macht om bedrijven op te zetten of de wereld naar de hand te zetten, maar een tweeledige macht: de macht om zonden te vergeven en de macht om te genezen. Twee wat abstracte zaken, maar wel vrij fijn als we daartoe in staat zijn. Het zijn beide bevrijdende handelingen: de macht om te genezen brengt iemand uit fysieke isolatie weer terug in het gewone leven. De macht om zonden te vergeven brengt iemand uit spirituele of geestelijke isolatie weer terug in het gewone leven. En normaal was daar de tempel voor met een hele serie rituele handelingen, maar Jezus van Nazareth doet het zelf wel even en daarom is men verbijsterd.

Er wordt hem een verlamde man gebracht door vrienden van de verlamde. Toen Jezus hun geloof zag, zei Hij tot de lamme: ‘Hebt goede moed, mijn zoon, uw zonden zijn u vergeven.’ Enkele schriftgeleerden zeiden nu bij zichzelf: ‘Die man spreekt godslasterlijk.’ – is ook zo he? Dat kan alleen de almachtige, die JC heeft niets te maken met wat die man wel of niet voor kwaad heeft gedaan. Jij vergeeft wat de ander jou heeft aangedaan, God dealt met de algemene gewetenswroeging van iemand. En die gewetenswroeging is niet voorbehouden aan gelovigen, dat is universeel. Net als bidden universeel is, misschien wel om deze reden. De mens Jezus neemt de vrijheid om het geweten van de ander te bevrijden alsof ’t ie God zelf is. En dat pruimen de religieuzen van zijn dagen niet. ‘ Jezus kende hun gedach­ten en zei: ‘Waarom denkt gij kwaad bij uzelf? Wat is gemakkelijker, te zeggen: Uw zonden zijn u verge­ven: of: Sta op en loop? Welnu, opdat ge zult weten, dat de Mensenzoon macht heeft op aarde zonden te verge­ven  ‑ en nu sprak Hij tot de lamme ‑: Sta op, neem uw bed en ga naar huis.’ Dat gebeurt natuurlijk vervolgens, anders hadden we geen evangelie en men is verbijsterd over de macht die gegeven is aan mensen. En interessant: de fysieke bevrijding, het genezen van de lamheid en dus het terugkeren in de wereld van de springende en lopende medemens is een symbool en ondergeschikt aan de geestelijke bevrijding: vergeving aanzeggen en iemand weer spiritueel, mentaal en geestelijk doen terugkeren in de wereld. Als vrij mens. Losknippen van dat wat iemand klein houdt, vast houdt, beperkt. Dát is de macht die aan mensen gegeven is, sinds Jezus van Nazareth.

En ja, onmacht zal niet verdwijnen. Ook niet bij appjes met hulpvragen of het lezen van het nieuws. Maar onmachtig zijn we niet. De vraag is nog alleen of ik dat geloof. En hoe ik of wij dan die macht leren hanteren. Want dat is een ambacht op zich. Maar het kan. En het ligt er om te doen.

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.

Deze rubriek heeft een eigen boek: Lazarus staat op. Daarin zijn de 25 mooiste ochtendgedachtes van de afgelopen tijd gebundeld en geïllustreerd door Joanne Zwart.

Lazarus staat op | Rikko Voorberg | Vuurbaak | ISBN 9789460050404 | € 17,95