My way or the highway

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

My way or the highway – PopUpGedachte donderdag 15 maart

Voor het eerst sinds een hele lange tijd kleurt de hemel rood, terwijl ik probeer aan de oude teksten van vandaag een zinnig lijntje te ontfutselen. Het was altijd blauw of zwart het afgelopen half jaar. Zwart van de nacht of blauw van de ochtend. DE gloed van de lucht doet onwezenlijk aan. Zou het dan echt lente gaan worden? De koude wind buiten geneest je snel van al te optimistische gedachten, al blijft de kleur fascinerend. Er staat een nieuw jaargetijde te wachten, al voelt het nog niet zo. Het kan niet anders gezien de kleur, maar doe je even je ogen dicht dan is het gewoon winters koud. Deze verwarring van zintuigen en onbestemdheid moet de tijdgenoten van Jezus parten hebben gespeeld. Sommigen riepen dat de nieuwe wereld was aangebroken, anderen misten de warmte en de geur van wat ze hadden verwacht bij dat verschijnen van die nieuwe wereld. Jezus claimt dat hij de lente is waar ze al die tijd op hebben gewacht, tijdgenoten geloven er niets van en zien een voorbijgaand fenomeen.

Wat me fascineert vanochtend is dat Jezus geen millimeter ruimte laat voor alternatieve interpretaties. Volgens de teksten dan he? De man is geen lieve goeroe die zegt: kijk maar even hoor, ga maar op zoek naar je innerlijke licht. Ben ik het voor je, dan is het mooi. Vind je een ander, ook goed. Hij zegt: ‘Ik ben gekomen in de naam van mijn vader en toch aanvaardt gij mij niet. Gij onderzoekt de schriften in de mening daarin eeuwig (of zinvol of blijvend) leven te vinden, maar juist dezen getuigen over Mij. En toch wilt gij niet tot mij komen om het leven te vinden. Ik zoek niet door de mensen geëerd te worden maar ik weet dat gij in uw hart geen liefde tot God hebt.’

Van dik hout zaagt men planken en met deze planken zaagt Jezus zijn eigen grafkist. Zo gaat dat toch niet, dit is toch te bruut en te eenzijdig en te megalomaan? Waar zit de zin van zo’n stuk, wat is er relevant? Ik weet het niet. Je kunt nu zeggen dat je dus in Jezus moet geloven, maar wat betekent dat dan? En waarom vond die rabbi het logisch dat ze hem zouden volgen, dat ze hem de positie zouden geven die eigenlijk hun geliefde Thora had. Dat ze hun hele fundament van hun godsdienst zouden uitleveren ongeveer aan die rabbi.

Het lijkt erop dat Jezus van Nazareth claimt dat als je in hem je eigen geloof niet herkent, dat je geloof dan niet zoveel waard is. En interessant genoeg zeggen nogal wat bestrijders van christendom hetzelfde. En anderen die christendom observeren. Nietzsche had een intense waardering voor de gekruisigde, maar kon zijn volgelingen niet luchten of zien. Omdat hij vond dat ze zo moralistisch, neerbuigend en kleinerend waren. Jezus had een krachtige nederigheid, zijn volgelingen leren elkaar kruiperigheid – als ik Nietzsche zo goed heb begrepen. Tegen de tijd dat Nietzsche gek begint te worden aan het einde van zijn leven ondertekent hij zijn brieven ofwel met Dionysios, de god van de drank, ofwel met de gekruisigde. Zo zijn er meer. En het is fascinerend en inzichtgevend dat hun kritiek op christendom behoorlijk lijkt op dat van Jezus.

Het zijn atheistische tv-presentatoren die in Amerika hun regering voorhouden: of je volgt Jezus van Nazareth en dan stop je nú met bommen gooien in Irak (het is al even geleden) of je geeft toe dat je die man leuk vind als decoratie maar verder niet. Je kunt niet je vijanden liefhebben én mensen tot vijanden maken en kapotbombarderen om je olievoorraden veilig te stellen.

Jezus kritiek is religiekritiek. Net zo hard als de Nietzscheaanse en andere buitenstaander-kritiek. Dat zou iedereen die zich gelovige noemt te denken moeten geven. Het is onze taak om altijd ook als buitenstaander ten opzichte van het eigen geloven te staan. De PopUpKerk is zo’n plek vol kritiek op christelijk geloven en ik prijs me gelukkig – niet dat we het daar al te zeer over hebben, het is zinniger om te praten over wat je wel willen – maar het verzamelen van mensen die het christendom niet sparen is essentieel. Want dat was JC deed, de religie van zijn dagen niet sparen.

Het lijkt bruut dat Jezus zegt: My way or the highway. Maar de mensen die Christendom slappe hap vinden zeggen het hem na: Je doet Jezus manier of we vinden je niet interessant. Kiezen of delen. Het lijkt erop dat critici van christendom de harde uitspraken van Jezus eerder nazeggen dan christenen zelf. Omdat ze zo anti-religieus voelen. En dat is zo vaak zo terecht.

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.