Puberblog: Mijn dochter maakt geen vrienden op de camping
Hoewel Livia haar dochter enthousiast aanmoedigt vakantievriendschappen te sluiten, lijken die pogingen steevast te stranden. En dat terwijl zijzelf vroeger op de camping in no time nieuwe vriendinnen had.
Wij gaan dit jaar drie weken kamperen en Puber 1 gaat voor het eerst niet mee. Dan blijven we dus over met drie kinderen en dat is nog best lastig. De jongste twee kinderen zijn 3 en 8 en hebben ons en elkaar om de dag door te komen. Puber 2 is dit jaar dus voor het eerst zonder haar oudere zus mee. En hoewel ze in elk opzicht als dag en nacht met elkaar verschillen, waren ze op vakantie altijd heel close (of op elkaar aangewezen, net hoe je het bekijkt).
Wekenlang brieven schrijven
Helaas zijn mijn oudste kinderen niet zo open en vrij als ik zelf vroeger was. Toen ik jong was brachten wij onze vakanties door op campings in Nederland. Zodra ik mijn koffer in de hoek smeet, vloog ik naar de ontmoetingsplaats/hut/toko voor kinderen. Binnen één minuut had ik mijn nieuwe beste vrienden voor het leven gevonden. Twee weken lang vormden wij een hechte vriendengroep die elke dag uitbreidde en uitdunde naarmate de dagen verstreken. En na de vakantie schreven we nog wekenlang brieven naar elkaar. En dat elk jaar op weer een nieuwe camping.
Hoe anders gaat het met mijn meiden. Wanneer we aankomen op een camping, zitten ze verveeld op de campingstoel. Na enig aandringen van mijn kant, sloffen ze naar een ontmoetingsplek, om vervolgens binnen een kwartier weer terug te zijn. Er wordt met de ogen gerold terwijl ze zeggen dat ze écht niet tegen vreemden gaan praten en dat ze voor schut staan als ze het wel doen. Ik probeer hen uit te leggen dat het helemaal niet raar is om op een camping op andere kinderen af te stappen: je bent namelijk op elkaar aangewezen voor een week of twee, en iedereen wil graag vrienden maken. Maar helaas, mijn betoog is aan dovemansoren gericht.
Drie weken voor de tent
Ik laat mij niet snel uit het veld slaan, dus spoor hen aan om zich in te schrijven bij een van de vele activiteiten voor kinderen op de camping. Maar ook daar beginnen ze niet aan. De activiteiten voor pubers zijn namelijk vaak sportief, en bewegen op vakantie is een absolute no-go. Dus waren ze elk jaar op elkaar aangewezen. Dat ging in principe prima. Aan het einde van de vakantie zaten ze zonder noemenswaardig letsel weer op de achterbank van de auto.
Maar nu heb ik dus maar één puber en ook nog de meest koppige van de twee. Haar aansporen om vrienden te maken op de camping hoef ik niet te proberen. Een van de campings heeft een discotheek speciaal voor jongeren, maar ja, in haar eentje gaat ze er niet heen, en je moeder meenemen is al helemaal niet cool. We proberen zoveel mogelijk activiteiten te bedenken die zij ook leuk zou vinden en hopelijk wil ze dan met ons mee op pad. Maar ik vermoed dat het vooral drie weken verveeld voor de tent zitten wordt, en dat zou ik wel erg jammer vinden.
