Puberblog: Liefst wordt er ontbeten, geluncht én gedineerd met instant noodles

Dat de puberteit gepaard gaat met afwijkend eetgedrag heb ik de afgelopen tijd aan den lijve mogen ondervinden. Zo is onze broodtrommel alleen nog maar gevuld met kruimels én lege zakken (vuilnis weggooien is kennelijk iets te uitdagend voor het puberbrein), zijn de koek- en snoeptrommel permanent leeg en wordt er het liefst ontbeten, geluncht én gedineerd met instant noodles. Het gaat bij ons in huis zelfs zo ver dat de koekjes voor mijn 7-jarige zoon, die speciaal bestemd zijn voor de koekjesdag op school, vakkundig verstopt zijn in onze schuur. De huilbui van het arme jongetje, toen hij zonder koekjes naar school moest, galmt nog steeds na in mijn oren.

Ook het nachtelijk snaaien is nog steeds een bijzonder fenomeen. Terwijl ik de klink nog in mijn hand heb om onze slaapkamerdeur te sluiten, hoor ik tegenover ons de klink heel behoedzaam naar beneden gaan. Puber 1 sluipt voorzichtig door de deur en probeert muisstil de trap af te gaan, naar beneden. Na 5 minuten volgt Puber 2 met een hoop meer bombarie. De deur vliegt open, knalt vervolgens weer dicht en dan klinkt het alsof er een kudde olifanten de trap afdaalt. Wanneer ik ’s morgens beneden kom tref ik steevast dezelfde ravage aan. Lege zakken chips, opengebroken pakken koek en het aanrecht bezaaid met gebruikte theezakjes. Zoals gezegd, het opruimen blijft een lastig item voor pubers.

Tot dusver is het allemaal nog wel normaal pubergedrag. Onze Puber 2 verrast ons nu steeds met iets heel nieuws. Een tijd geleden hadden we niet zo’n zin om te koken en besloten we om pizza te halen. Ik verwachtte een luid gejuich te horen van al mijn kinderen, maar niets was minder waar. Ze waren allemaal door het dolle heen, behalve Puber 2. Die keek mij strak aan en zei: “Ik lust geen pizza.” “Oké, hoe kan dat nou?”, vroeg ik. “Voel je je niet zo lekker, je bent er altijd zo gek op.” Ze keek me aan alsof ze water zag branden voordat ze brieste dat ze pizza nog nooit lekker heeft gevonden. Ik schoot gelijk in de lach en dacht dat ze een grap maakte. Maar na het bekende rollen met de ogen, werd mij duidelijk dat ze serieus was. Het kan natuurlijk zo zijn dat iets ineens niet meer je lievelingseten is, maar om nou te beweren dat je het helemaal nooit lekker hebt gevonden, gaat wel een beetje ver.

Fristi en ice-tea zonder prik

Helaas bleef het niet alleen bij de pizza. Nog meer van haar lievelingsgerechten moesten eraan geloven. Ze blijft stug volhouden dat wij niet goed bij ons hoofd zijn en volledig in de war. Ze draait dit spelletje ook nog eens om. Mevrouw houdt namelijk niet van prik en bestelt daardoor al haar hele leven lang fristi, chocomel en tegenwoordig ice-tea zonder prik. Toen we een keer in een restaurant drinken voor haar bestelden toen ze even naar de wc ging, vond ze het raar dat we geen cola voor haar hadden besteld. “Ehm, dat lust jij zeg maar niet”, probeerde ik nog voorzichtig. Haar blik werd alweer fel: “Wehellllllllll”, kreeg ik terug. “Ik lust altijd al prik en dat bestel ik echt overalllll.” Toen ze daarbij met haar ogen ging rollen, was dit voor mij het teken om het te laten rusten. Geen idee wat ik met deze gektes aan moet en ik hoop dat deze fase snel weer voorbij is. Ik kruip vanavond met een kopje thee en een plaid in de bank, met een lekker koekje uit de schuur.