Puberblog: De pubers willen een verre reis, Saar wil gewoon naar Ameland
Saars kinderen willen een zuidelijk eiland met TikTok-proofe plekken, Saar kampeert liever basic op Ameland. Hoe krijgt ze de verschillende wensen in het gezin bij elkaar?
Sinds een aantal jaar schrijf ik dagverslagen tijdens onze zomervakanties. Verhalen die ik deel met een aantal vrienden en familie. Ergens denk ik dat ik graag de vakantieperikelen van me afschreef, omdat er bij ons altijd wel iets misgaat. We beleven en doorleven van alles: kapotte auto, een lekke tent, ziekte, huisartsbezoekjes, kiespijn, geen geld, veel regen. Het idee van op vakantie gaan is heerlijk, maar in de praktijk gaat het altijd net even anders en heb je met zes mensen verschillende vakantiewensen. Ook op vakantie gaat je gezinsdynamiek lekker mee.
Teun en ik zijn gewend aan eenvoud. We hebben vroeger allebei elke zomer kamperend doorgebracht op een eiland. Hij op Terschelling, ik op Ameland. Onze eilandliefde is hier ontstaan en je kunt me niet gelukkiger maken dan wanneer ik op de boot kan stappen, de geur van de zee ruik en de weidsheid van de zee aanschouw. Het geeft me een gevoel van ruimte en vrijheid.
Deze liefde voor de Waddeneilanden hebben we helaas niet op onze kinderen weten over te dragen. Een eiland krijgt een go, maar dan wel graag warm, met witte stranden, blauwe zee en zomerse temperaturen. En het liefst inclusief bezoekjes aan diverse terrasjes en stadjes. Op TikTok worden de mooiste beelden verzameld. Zij houden van massaal en toeristisch, wij van klein en idyllisch.
Wij komen nog uit de tijd waarin we als uitzondering een ijsje kregen na een lange fietstocht
Het verbaast ons hoeveel gezinnen tegenwoordig grote reizen maken naar verre landen. Het kan blijkbaar allemaal. Het geeft onze kinderen ook de maatstaf dat verre reisjes, dagelijkse terrasjes en meerdere uitjes tot het nieuwe normaal behoren. Wij komen nog uit de tijd waarin we als uitzondering na een lange fietstocht af en toe een softijsje met nootjes kregen op vakantie. Onze oudste drie pakken met groot gemak ergens een terrasje, doen een drankje of gaan lunchen. Ook staan er wekelijks fastfoodritjes op de planning naar de welbekende grote gele M. Volgend jaar zitten Laure en Mare in hun examenjaar. Ik hoor nu al exotische (drank)oorden voorbijkomen als bestemming van hun examenreis.
Werken voor de wensen
We hebben er behoorlijk achteraan gezeten om Laure, Mare en Jurre te laten werken voor alle wensen. De hoeveelheid Tikkies die ik van hen ontving, heb ik een halt toegeroepen. Toch gaan de uitgaven door en zie ik daarnaast geregeld pakketjes binnenkomen. Via sociale mediakanalen wordt er van alles gepromoot door influencers, die precies de koopdrang van jongeren (en dus ook de koopdrang van onze oudsten) weten te triggeren. De ontdekking van Klarna (kopen op afbetaling) helpt daarbij niet. Elke maand moet Laure van haar salaris gelijk haar ‘schulden’ weer afbetalen. Ik ben dan ook blij dat de minister heeft ingegrepen, zodat achteraf betalen voor minderjarigen niet langer mogelijk zal zijn.
Geen saldo
Tegelijk hebben ze het niet van een vreemde. Ik hou ook van kijken en kopen, uren scrollen, waarbij Vinted mijn favoriete app is. Ook ik ben dol op terrasjes, drankjes, borrelplankjes of andere leuke uitjes. Elke maand geef ik weer net wat meer uit dan dat er eigenlijk binnenkomt. Ik sta met regelmaat bij de zelfscan met een ontoereikend saldo. Ik vergeet nooit een moment op de camping, waar Laure onze patatbestelling ophaalde met mijn pinpas en even later aan de overkant van het veld ‘geen saldo’ blèrde. We zagen lachende mensen om ons heen, maar mijn lichaamstemperatuur steeg. Het leven is ook gewoon duur. Het is schrikbarend wat je bijvoorbeeld al betaalt voor boodschappen.
Een nieuwe zomervakantie staat voor de deur en grote vraag was weer: waar gaan we heen? Dit jaar gaan we voor onze eilandliefde. Over een paar weken zitten we na een uurtje rijden op de boot naar Terschelling, kamperen we op een Staatsbosbeheer-camping in West, zonder stroom, zonder Wifi, back to basic. Het protest hebben we genegeerd. Onze pubers worden al depressief bij de gedachte en ik denk alleen maar: wat heerlijk, ik kan niet wachten.
