Praten met een boom

Corona doet rare dingen met je. Allerlei artiesten, schrijvers en organisaties zoeken wanhopig naar een online podium nu het fysieke is weggevallen. Zo ook hulporganisatie Tear, waarvan ik ambassadeur ben. Of ik wil meehelpen aan een nieuwe podcastserie. Geen probleem, ik heb tijd zat. In gesprek dus met Mirjam van der Vegt (je weet wel, van de stilte) en Minella van Bergeijk (ex-Eva). De besproken vraag: ‘Wat doet corona met je?’ 

Rare dingen dus. Mirjam heeft dagelijks een gesprek met een boom en iedereen kan meedoen. Even lekker bomen, om het maar zo te zeggen. Voordat u denkt dat ik een grap maak of zij knettergek is geworden: het is serieuzer dan het klinkt en helpt je even stil te staan, net als een boom, en het bepaalt je bij je wortels. Die heeft een boom ook. Klinkt best diep en zoals het hoort bij Mirjam ben ik er even stil van.

Wat ik doe met corona? Ik typ narrige coronastukjes, post coronacabaret om mezelf en anderen door de crisis te zingen. Wat doet corona met mij? Ook rare dingen: ik verlies me vaak in de waan van de dag. Ga op in de stroom van opinies en nieuws. Check de NOS-app meerdere keren per dag in de hoop op strohalmpjes. Ik ga op in de schreeuw om aandacht van mijn gezin, mijn werk en de kerk. Ik zoom, team en skype. Ben doodmoe van het thuiszitten. “Het is klein-tragisch, maar zo is het: ik ben vaak rusteloos en ongedurig,” erken ik. De anderen herkennen het. Gelukkig.

“Het verschil tussen tragedie en komedie is afstand,” bedenk ik me. “Dat is het hele idee van humor en misschien ook wel van geloven in tijden van corona. Afstand nemen om jezelf niet te verliezen, jezelf met genade- en humorvolle mildheid onder ogen te komen. Maar hoe krijg je dat voor elkaar in deze tijd?”
“Misschien moet je toch eens met een boom praten,” suggereert Mirjam.
“Alleen op gepaste afstand,” brom ik. “Anderhalve meter. Minimaal.”

Beeld: Shutterstock